Przesłodzone i infantylne przesłanie filmu to jakaś skończona farsa, dobra dla animacji Disney'a. No i ten tętniący od sacharozy happy end - "I wszyscy żyli długo i szczęśliwie" - dobry do podtarcia tyłka.

Zgadzam się w zupełności i aż się dziwię, że i tak dałeś 6 - jak dla mnie, to wysoka ocena dla tego filmu :P
A sam Harrison - jest świetny w filmach akcji, ale tutaj nie urzekł. Ale duża też w tym wina właśnie scenariusza, który pobieżnie potraktował problem ludzi po takich wypadkach.

Dokładnie. Podobne wrażenie odniosłam. Do tego jeszcze dodam, że wielkim nieporozumieniem w całej tej sytuacji było dla mnie to, że od momentu, jak żona głównego bohatera dowiedziała się, że finanse jej rodziny wcale nie mają się dobrze, to jej dość wystawny poziom życia wcale się nie zmienił, nie uległ przewartościowaniu. Dalej mieszkała z córką w hotelowym, luksusowym apartamencie, posłali córkę (już po powrocie ojca do domu) do renomowanej szkoły z internatem, choć główne źródło dochodu w postaci zarobków głowy rodziny zostało zablokowane. Mocno przesłodzony film. W sam raz na święta ;)

"Naiwny bezsens"? Jedna z ostatnich scen: "And you're all learning what that means, when you ask yourself, "Why do I push myself... There are the answers to those questions... Competition." Czyli tak po naszemu "jesteście tu drogie dzieci, żeby przygotować was do wyścigu szczurów". A może właśnie oto chodzi w tym filmie? A ta cała fabuła - mniej, czy bardziej naiwna ma właśnie temu służyć? Zapytać o społeczeństwo konsumpcyjne? A dziś mamy to już wokół siebie, ze wszystkimi plusami i minusami. Jest po łebkach? Jasne, bo to tylko 120 minut. I przecież nie jest to kino moralnego niepokoju. W 1991 to było hollywoodzki top. A dzisiaj? Trzydziesto- czterdziestolatkowie zachwycają się absurdami rodem z Marvella. To się dopiero nazywa "naiwny bezsens". Morenita, widzę to na co dzień. Za wszelką cenę - stać, czy nie, trzeba równać do uśmiechniętych hedonistów z reklam. Póki stać to dobrze, a jak nie to, to się weźmie kredyt. "Zastaw się, a postaw się", przecież to nasza swojska maksyma. Bo bieda to słabość, a dzisiejsze społeczeństwo nie toleruje słabości.

Mnie - i nie wiem czy tylko mnie - raziła scena postrzału Henry'ego - ten napastnik nie był w żaden sposób prowokowany by strzelać i to że pociągnął za spust wyglądało tak, że po prostu scenarzysta kazał mu to zrobić, przez co wyglądało to b. mało wiarygodnie. Pomijając też to, że zwykle człowiek postrzelony w okolice serca i prosto w głowę raczej nie osuwa się 30 sekund na ziemię, a od razu pada na ziemię.