Powracając po latach do tego wydawałoby się, nie wartego uwagi thrillera, uświadczyłem miłego zaskoczenia.. Niby tylko B klasa, o typie mordującym swe przybrane rodziny, ale rzecz sfilmowana jest nieźle. Mimo, że materiał scenariuszowy, mógłby posłużyć jako psychodrama, to wartkość akcji i klarowność fabuły maskują niedociągnięcia. Kino klasy B charakteryzuje się swoją stylizacją. Dany film, może nie być najmądrzejszy, może nie nieść ze sobą jakieś konkretnych przemyśleń, lecz potrzebuje scen, które zapadną w pamięć. ,,Ojczym'' posiada ich kilka. Chociażby scena początkowa, gdy Jerry schodzi po schodach, a następnie wyrusza w ,,nieznane''. Relatywnie szybkie tempo, prosta i wciągająca fabuła, oraz rola O'Quinn'a tworzą ten film. O'Quinn może nie jest drugim Ryderem, lecz jego zabiegi aktorskie przemawiają do mnie. Chwile zadumy gdy ktoś zada niewygodne pytanie, ataki agresji gdy niby nikt nie widzi. Aktor potrafił stworzyć wiarygodną postać. W scenie gdy ,,Scarry- Jarry"' obserwuje niby szczęśliwą rodzinę, taką wprost z reklamy pasty do zębów., udało się twórcom przemycić nutkę ironii. Nie wykorzystany potencjał ciąży na tym filmie...ale co tam, rytmiczny, sprawny ,,klasyk'' z VHS-u, trzeba znać.
PS- Czy tylko ja zauważyłem, że Jerry w kilku scenach nosi pasiasty sweterek, rodem z ,,Koszmaru z ulicy Wiązów''?