O miłości powiedziano już tyle, że nie da się odbiorcy zająć byle czym. W moim odczuciu wątek miłosny oparty tylko na chwilowej potrzebie zmian i egoiżmie bohaterów jest wątkiem bardzo płytkim. Nie ma tu emocji, a jedynym objawem dramatyzmu jest obraz zbiegającej poschodach Giovanny. Zbiegającej za odjeżdżającym niedoszłym kochankiem. Niech mi wybaczą wszyscy ckliwi i wrażliwi, ale to jest żałosne! Drugi istotny wątek - pogoń za pragnieniami - o ile w przypadku Davida przedstawiony jeszcze z odrobiną klasy, to uczynienie, w przypadku Giovanny, symbolu tego dążenia z chęci zostania cukiernikiem jest po prostu infantylne.