Zgadzam się z opinią. Film piękny, z głębokim przekazem, wspaniale pokazany. Do tego uważam, że Małgosia Bela świetnie sobie poradziła z rolą, doskonale przekazywała emocje, dzięki czemu można było naprawdę się wczuć.

Czytałaś książkę?
Bo ja czytałam i uwielbiam książki Doroty Terakowskiej, wśród nich Ono jest szczególne i porusza niesamowicie, ale atmosfera wytworzona przez autorkę. Jej córka natomiast nie tworzy żadnej atmosfery. Nie dość że nie trzyma się książki, nie wiadomo o co chodzi tak naprawdę, to jeszcze jakieś głupie teksty, nie pasujące, odegrane mało wiarygodnie moim zdaniem(żaden aktor nie daje rady, nawet M. Bela). Przykro patrzeć że taka piękna książka została tak zmarnowana. Zbliżenia niby artystyczne a tak naprawdę słabe i bez sensu.
:(

Zostałem chyba zachęcony do przeczytania książki - nie wiedziałem, że to była ekranizacja. Film porusza trudny problem w sposób niekonwencjonalny, chwilami nawet ciepły, niestety w pełni zgadzam się z Juratą, że jest on tak mocno udziwniony, że aż sztuczny i przede wszystkim mało czytelny. A już najmniej czytelne jest zakończenie.

Myślę, że twórcy takich filmów bardzo się boją zaszufladkowania przez krytyków - boją się określenia ich kina mianem zaangażowanego po jakiejkolwiek stronie (w tym przypadku uciekają od etykietki "pro-life"), dlatego zacierają wszelkie wrażenie jednoznaczności. Boją się zależności, a popadają w największą zależność, jaką sobie można wyobrazić - zależność od własnych usiłowań bycia oryginalnym - ponad innych. Natomiast gra głównej bohaterki jest bardzo dobra - i szkoda, że to zostało w pewien sposób zmarnowane.

Bardzo się cieszę, że Cię zachęciłam :)
"popadają w największą zależność, jaką sobie można wyobrazić - zależność od własnych usiłowań bycia oryginalnym" - to chyba najpoważniejszy błąd wszystkich reżyserów, a tutaj jak najbardziej aktualny.

pozdrawiam!