Rzeczywiście jeżeli ktoś oczekuje horroru to raczej się zawiedzie. Jak dla mnie to raczej dramat psychologiczny( a nie tak jak piszesz thriller). Fabuła nie jest absurdalna i śmieszna tylko skomplikowana. Według mnie duch matki był tylko wytworem wyobraźni głównej bohaterki a nie prawdziwym duchem. Matka popełniła samobójstwo bo prawdopodobnie chorowała na depresje.To że sceny są puszczane nie po kolei, i tak naprawdę na początku nie wiadomo o co chodzi jest dla mnie zaletą. Film jest inny i wyróżniający się.

"widz nic nie rozumie","Widz wychodzi zmieszany i zadaje sobie pytanie "Co ja właśnie do cholery obejrzałem?"
Widz?Nie.Nie widz.To Ty nie zrozumiałeś tego filmu i tyle.I tylko dlatego obrzucasz go błotem.

Film nie jest banalny,porusza bardzo ciężkie tematy,a przedewszystkim szeroko pojęte POCZUCIE WINY.
Fabularnie jest bardzo złożony i ciężki w odbiorze.Trzeba naprawdę uruchomić szare komórki aby zrozumieć sens i przesłanie tego dzieła...a jest ono wielowarstwowe i skrajnie dosadne.
Zgadzam się z Tobą w kwestii "trzymania napięcia",to podstawa filmów grozy....i tu się nasza zgodność kończy,bo mnie "Opowieść o dwóch siostrach" trzymała w napięciu od pierwszej,do ostatniej minuty.

Aaaaa...i mama nie prześladowała swoich córek...ale to skompliowane.

Tak się składa że oglądaliśmy ten w 5 osób w piątkowy wieczór i wszyscy byliśmy tego samego zdania ( a nie jesteśmy bandą humanistów czyt. idiotów). Fakt iż nie podałeś żadnych argumentów i tłumaczeń oznacza że sam go całkowicie nie zrozumiałeś. Twoje tłumaczenie że film był skomplikowany, trudny i ma podwójne dno nic nie wnosi do dyskusji. Powiedz dlaczego tak jest
Jesli uważasz że wystarczy proste uczucie jakim jest poczucie winy wnieść w kinematograficzny bełkot aby otrzymać genialny film to współczuję ci gustu filmowego.
Coś co jest awangardowe i niezrozumiałe nie oznacza że jest genialne, genialne może to być dla prostego umysłu który nie jest w stanie zobaczyć prostoty i kiczowatości tego filmu.
Nie sztuką jest nakręcić coś skomplikowanego, sztuką jest nakręcić coś genialnego w swej prostocie.
Równie dobrze mogę nakręcić gówno z 10 ujęciami na przemian z elektrycznym czajnikiem i powiedzieć że to metafora przemijającego życia, wtedy będziesz pewnie zachwycony.


Ps. Widze także że dałeś absurdalnie wysoką ocenę filmowi "lsnienie" to by wiele wyjaśniało. Polecam obejrzeć recenzję nostalgia critica https://www.youtube.com /watch?v=-I1nI2DujFs , jeśli poszukasz to znajdziesz też odcinek o lśnieniu.

Film sobie poukładać w głowie. Są sceny które 'naprowadzają' widza na właściwy tor w przypadku gdy się zgubił.
Tobie i Twoim 4 znajomym z którymi oglądałeś film polecam przygody Kubusia puchatka albo jakieś 'łatwe i przyjemne' horrorki z USA :).

Skoro humanistów i idiotów widzisz na jednym poziomie to wszystko jasne dlaczego nie zrozumiałeś filmu. Psychologia jest nauką społeczną (humanistyczną) a film jest typowo psychologiczny. Tłumaczenie co to ma do rzeczy i jak to się ma do oceny siebie samego i swoich 5 znajomych chyba jest zbędne? Proponuję unikania filmów psychologicznych, ciężkich i trudnych w pojęciu. Choć zgodzę się się z tym że filmweb nieco Cię nabrał klasyfikując ten film jako horror. Tobie i Twoim znajomym życzę miłego oglądania horrorków w piątkowe wieczorki.

:D

Nie no, ciekawy film, emocje jak na grzybobraniu.