Właściwie to w tym filmie jest fajna gra świateł w niektórych scenach, także Oscar za film cz/b można zrozumieć. Ogólnie nudny. Może jeszcze kiedyś się zmierzę z "fenomenem" tego filmu, na razie kiszka.

Chwila chwila. Dałeś ocenę 4 "Sadze "Zmierzch": Przed świtem. Część 2" oraz "8 1/2"? No nieźle. Co najmniej niekonwencjonalnie. :)

No i ???

Szczerze podziwiam.

Podziwiać to można moje prace a nie oceny filmów :D

Heh i miała trochę racji ale piszesz o przykładach poezji gdzie mamy jedną formę przekazu a w filmie jest ich trochę to raz a dwa, że znając historię artysty i wiedząc co nieco o nim, czasach, twórczości itp to każde dzieło jesteśmy w stanie rozłożyć na czynniki pierwsze :)

Pozwolę sobie się z Tobą nie zgodzić w dwóch kwestiach. Jedna to moja nauczycielka . Przecież ona nie znała osobiście tych twórców i nie mogła wiedzieć co oni mieli na myśli bo jej tego po prostu nie powiedzieli , a inna sprawa ,że to co jej się wydawało niekoniecznie było zgodne z tym co wydawało się innym nauczycielom uczącym np inne klasy. Druga kwestia to to ,że cytuję "znając historię artysty i wiedząc co nieco o nim, czasach, twórczości itp to każde dzieło jesteśmy w stanie rozłożyć na czynniki pierwsze" , po pierwsze wiemy tylko to co o artyście napisali inni , po drugie jak cos rozłożymy na czynniki pierwsze to po ponownym złożeniu z komedii może wyjść dramat , po trzecie , wszystko zależy od interpretacji rozkładającego. Przykładem niech będzie filmweb, jeden film a dziesiątki różnych opinii na jego temat

Trochę źle mnie zrozumiałeś, chodzi mi o to, że każdy ogarnięty artysta na przestrzeni wieków czy to w poezji filmie muzyce czy malarstwie posługiwał się tymi samymi symbolami charakterystycznymi dla epoki i to daje nam najwięcej w analizie tych dzieł, A nauczyciele nie mogą tego wiedzieć po studiach politologicznych bo jest tu potrzebna wiedza z ogółu "artes liberales" czyli 7 sztuk wyzwolonych. Wtedy i tylko wtedy jesteśmy w stanie zrozumieć "o co temu artyście chodziło" chociaż w przypadku poezji jest to może 80% bo jest to jednak najtrudniejsza forma do analizowania.

można się z tym zgodzić , ale tylko w przypadku gdy odbiorcą będzie określona grupa społeczna o podobnych zainteresowaniach w obrębie jednej cywilizacji. Inaczej jednak dzieło sztuki odbierze bezdomny a inaczej magister sztuki(tylko taki prawdziwy nie zaoczny). Inaczej do Picassa podejdzie Wietnamczyk a inaczej Inuit z Grenlandii jeszcze inaczej Włoch z Palermo , a inaczej Włoch z Wenecji. Podobnie rzecz ma się z filmem jeden widzi piękne zdjęcia inny piękne dialogi. Sztuka dlatego jest piękna bo każdy może znaleźć w niej to co go pociąga bez względu na pochodzenie społeczne , geograficzne , wykształcenie czy zamożność. Dlaczego ludziom narzucać jak mają rozumieć sztukę? niech każdy ją odbiera jak chce byle sprawiało mu to przyjemność

no i się dogadaliśmy :)

było mi miło

Tak jest zawsze.
Gdyby scenarzyści/reżyserzy mieli spuszczać się, za przeproszeniem, nad każdym symbolem, to filmy powstawałyby latami.
Tak dobre scenariusze jak w Osiem i Pół nie potrzebują kolejnego symbolicznego dna na każdym kroku.
Nie mówię, że to nie zdarza się nigdy, ale często bywa namiętnie nadinterpretowane.
Coś jak królik Polańskiego we "Wstręcie" - w zamyśle miał ukazywać upływ czasu, ale banda maniaków na co drugim forum kontempluje jego głębię.
Sam Polański musi miec z tego niezły ubaw ;-)

Nie masz pojecia o czy mowisz, dziecino. Scenariusz "Osiem i pol " jest w calosci oparty na symbolice onirycznej, Jungowskiej i czesciowo Freudowskiej . Taki byl zamysl Felliniego i zrealizowal go z zelazna konsekwencja. Ale oczywiscie mozna ogladac ten film bez nadbudowy i go docenic. Czego jestes przykladem.