Swietnie napisane i generalnie sie zgadzam. Ale mysle ze nie do konca masz racje z tym ze to koledzy byli odpowiedzialni. Ona od poczatku chciala walczyc za swoj kraj, to wynikalo z jej wlasnej decyzji. To prawda ze ja poswiecili i wykorzystali. Ale to ona sama zaproponowala ze bedzie kochanka Lee, chociaz byla urazona ze o tym wczesniej rozmawiali za jej plecami. Mimo to od poczatku znala stawke i zgodzila sie ja podjac.

Według mnie również, zakończenie wspaniałe. Po scenie u jubilera pozorne uspokojenie, świetnym zabiegiem było skontrastowanie tego co działo się wokół - codzienna bieganina, zagadujący taksówkarz - z tym, co musiało się dziać w jej głowie, świadomością, że oto wszystko dobiega końca.
Piękny i smutny jest też fatalizm, który odnajdujemy w filmie - przeżywamy historię razem z bohaterką, obserwujemy jej wysiłki wykonania zadania, nadzieje na szczęśliwe zakończenie - jak wtedy gdy prosiła o wysłanie listu do ojca, a tak naprawdę, jakby się zastanowić, decydując się na wzięcie udziału w czymś takim jest z góry skazana zły koniec - bez względu na powodzenie samej misji.
Tak samo bez szans była relacja głównej bohaterki z "kolega przystojnym" - coś, co w innych warunkach mogło być wspaniałym uczuciem, bo wydawało się, że pasują do siebie idealnie, przegrywa w zderzeniu ze "sprawą", którą liczyła się bardziej niż wszystko.
Jej misja chyba tez była z góry skazana na porażkę, bo żeby ją wykonać musiała nie tylko grać, ale także prawdziwie go pokochać, żeby uwierzył, z drugiej strony właśnie to spowodowało klęskę... Kończę już, bo mogłabym tak długo ;)

Zakończenie wydaje się zupełnie jasne dla tych, którzy czytali opowiadanie Eileen Chang. Film wspaniale konkretyzuje to, że Jiazhi jest aktorką, że za mocno wchodzi w rolę, staje się nią. Niektórym widzom, ale także czytelnikom trudno zrozumieć, że mu powiedziała, ale gdy przeczyta się książkę i zobaczy film, to wszystko jest zupełnie jasne. Autorka sama była dziewczyną, z którą jej przyszły mąż zdradzał swą żonę. Był on także zdrajcą- kolaborował z Japończykami. To całe opowiadanie jest aktem ekspiacji, bardzo pięknie napisanym, z grą słów zawartą w tytule: Se (uwaga!), jie (1. pożądanie, 2. pierścionek).

Poza tym, co napisane dla mnie najsmutniejszym wnioskiem jest to, że gdzieś tam daleko garstka szaleńców prowokuje wojny, ludobójstwo a w zwykłym życiu są takie strasznie smutne dramaty, decyzje i tak się to ciągnie latami. Od wojny/konfliktu do kolejnej na różnych szerokościach geograficznych. Film wybitny, to można było łatwo pogrzebać żywcem, cały ten dramatyzm i autentyczność. Muzyka jedna z najlepszych w historii kina.