Całkiem niezłe intro z Deus Exa kończy się w momencie, kiedy siadamy na fotelu i zaczyna się strzelanina z Project Snowblind gęsto przeplatana dopracowanymi cutscenkami i QTE z np. Resident Evil. Później jest szalona ucieczka po dachach w 2D i skakanie po weneckich gondolach z Ezio Auditore da Firenze. Klasyczny pościg "omijaj strzałkami samochody jadące z naprzeciwka", a w mieszkaniu moonlight sonata na pianinie, czyli znowu RE1. Dalej jeszcze Dead Space i zabawy z grawitacją oraz inne głośniejsze gry.
A teraz coś o moich wrażeniach. Dziecinny poziom trudności (seria Call of Duty na easy), przez co bohater jest praktycznie nieśmiertelny (ale ma to swoje uzasadnienie w fabule) psuje klimat, w budowniu go nie pomaga też muzyka, która jest, żeby była i nie zapada ani trochę w pamięć, z drugiej strony nie przeszkadza i pasuje do akcji na ekranie. Fabuła jest do bólu prosta - azjata mówi, że zaraz przeniesiemy się do VR i zostaniemy podwójnym szpiegiem, a wszystko zakończy się happy endem - no i rzeczywiście tak się dzieje. Po zakończonej sesji wstajemy z fotela i wracamy do szarej rzeczywistości, w której główny bohater idzie na terapię do psychologa, aby pozbyć się nękających go koszmarów. Tyle o fabule. Gameplay nie był w moim stylu, po kilku godzinach zacząłem odczuwałem znużenie i chciałem już tylko przejść do końca. Pomimo tego grało się zaskakująco dobrze.

A tak na poważnie to film przez cały czas trzyma średni poziom typowej strzelanki - ani tu się wciągnąć bo bohaterowie nijacy, ani wyłączyć bo efekty kiczowate, ale za to ładnie zrobione. Byłoby 5, ale spodobało mi się robotnicze miasto, do tego czuć klimacik Deus Exa i Blade Runnera, no i kilka nawiązań do Bourne'a. Dla zabicia 2 godzin wolnego czasu i odstresowania się - idealny.