spróbuj jeszcze raz, tym razem w języku polskim...

A ciekawe, bo jest napisane w tym języku.Zażywasz coś ?

słowa polskie, ale sens już nie :D

Cóż, nie moja wina, że nie rozumiesz.

Niestety Twoja to wina, bo to ty to napisałeś. pisząc publikacje, taką bzdure nierozumną musze poprawiać a nie zwalać winę na edytora że nie zrozumiał

Wręcz odwrotnie: gdybym zażył wszystkie używki tego świata to tylko wtedy Twój tekst ma szanse stać się, choć na moment, napisanym polszczyzną....:)

Może wytłumacz, czego w tekście nie rozumiesz ?
Może jakoś ci pomogę.

Tekst jest jak najbardziej napisany poprawną polszczyzną.To że nie potrafisz czytać i rozumieć jest nie moją winą.

No dobra, spróbujmy, to przecież nie boli. Postaram Ci się już bez złośliwości wytłumaczyć, tak jak prosiłeś, dlaczego Twój post jest niezrozumiały dla porozumiewających się w języku polskim. Postaram się to zrobić językiem potocznym a nie naukowymi definicjami. Bo nie chodzi mi tutaj o to, że nie piszesz zgodnie ze wszystkimi zasadami bo nie jesteśmy w szkole tylko w necie a i ja sam często używam przynależnych sieci skrótów i patentów nie mających czasem zbyt wiele wspólnego z zasadami polszczyzny. Tyle, że Ty zmasakrowałeś podstawowe zasady polskiej pisowni i Twój post jest zupełnie nieczytelny dla postronnych osób. Trzeba zgadywać co masz na myśli a uwierz mi: nie jest łatwo.
Chodzi głównie o Twoje zdanie, tu dokładny cytat:
"Film o przejawie melancholii uchodźcy do dzieci będącym w stanie po tragicznie zmarłej rodzinie,opierającej o fakt powieszenia się chorej psychicznie nauczycielce."

1. Przejaw melancholii do dzieci? Używasz sformułowania "melancholia" w nielogicznym kontekście, najwyraźniej dlatego, że nie znasz jego znaczenia czy też definicji. Melancholia wg słownika PWN:
- stan głębokiego przygnębienia i apatii
- nastrój łagodnego smutku i głębokiej zadumy
Teraz pomyśl co Ci wyszło: czego przejaw miał nauczyciel do dzieci? Przejaw łagodnego smutku i zadumy? A może miał przejaw stanu głębokiego przygnębienia do dzieci? Sam chyba widzisz, że to jest bez sensu, bełkot. Nie można mieć przejawu melancholii do kogoś. Można mieć przejaw uczuć, dobrych, złych, takich, śmiakich ale "mieć, okazywać przejaw melancholii wobec kogoś" jest bezsensowne i nie po polsku.
2."...będącym w stanie po tragicznie zmarłej rodzinie". W jakim stanie? W stanie po tragicznie zmarłej rodzinie? Co to znaczy? Nie ma takiego sformułowania w języku polskim: być w stanie po śmierci rodziców. To tutaj mogłeś użyć pojęcie melancholii, np. "będącym w stanie głębokiej melancholii, wynikającej z tragicznej śmierci swej rodziny". Inaczej powstaje bełkot o jakimś stanie ale nie wiadomo jakim, wiadomo tylko, że coś po śmierci rodziny.
3. "...opierającej o fakt powieszenia się chorej psychicznie nauczycielce". Co opierającej? rodzinie, o której piszesz przecinek wcześniej czy opierającej melancholii, o której trzeba by się domyślić bo o niej było na początku zdania? Napisałaś tak bezwładnie i bez zasad, że nie wiadomo o czym piszesz gdy piszesz "opierającej" bez zaznaczenia do czego się odnosisz. Poza tym powinno być "opierającej się", jeśli już chcesz użyć takiego zwrotu. Więc gdybyś zaznaczył, co jest opierające i dodał "się" to zdanie by miało szanse stać się zrozumiałym.
Przede wszystkim starasz się za dużo rzeczy napisać w jednym zdaniu i wtedy wychodzą Ci takie niezrozumiałe banialuki i ogólny chaos. Postaraj się używać więcej kropek i przecinków ale przede wszystkim kropek. Skracaj swoje zdania, dziel je na mniejsze. Krótsze i prostsze zdanie potrafi być równie ciekawe i ważne jak jakieś skomplikowane podrzędnie złożone /przykład naszej noblistki, Wisławy Szymborskiej jest tu chyba dość dobry choć pewnie nieco na wyrost wobec sytuacji ale miejmy nadzieje, że nie obrazi się tam w niebie na nas:)/
To tyle z mojej strony, zrobisz jak zechcesz; może skorzystasz, a może nie, może chociaż spróbujesz spojrzeć krytycznie na swój pierwszy post zamiast wszystkich co Ci zwracają uwagę nazywać analfabetami i dopisywać kolejne "hahahahy" i "buhahahy" bo to jest troszkę dziecinne, nie uważasz? Decyzję zostawiam Tobie.
Pozdrawiam.

Piękna analiza :-)

Co?

Co, Co?
Ahhaha :) ale mam ubaw sami analfabeci :)

Stary, właśnie uczyniłeś mój dzień lepszym, będę o Tobie opowiadał znajomym. Dziękuję i pozdrawiam.

Buaghahah :) A ja o tobie. Rozśmieszyłeś mnie. Polecam przeczytać powoli i dokładnie.Nie wiem ile masz latek, ale pewno nie za wiele .Mogę też napisać literami drukowanymi jeżeli nie dowidzisz.

chciałem zauważyć, że sylwester_3 to jeden z obiektywnie najgłupszych użytkowników portalu filmweb. Czasem można napotkać jego twórcze próby konstruowania myśli i zawsze jest ubaw.

ahahah następny buaghahah :)

Niech ci ziemia lekką będzie buagahahah :)

widzicie ? tak jak pisałem :D

I kto cię słucha ?
Przestań rozbić z siebie idiotę.I nie rób mi tu śmietnika.

chyba czyta ;)

Ogólnie, trzeba być debilem aby zauważyć w tym filmie jakikolwiek element komedii, były tam pewne niuanse, które powodowały pewien uśmiech, ale nie na miano komediodramatu. A sam film, cóż, surowy, melancholijny, ale również empatyczny. Cholernie fajnie napisana postać Lazhara i tej małej Alice, z tej młodej dziewczynki będzie cholernie dobra aktorka coś czuję ;-)

Przy czym, z francuskojęzycznych premier dużo bardziej polecam film 'Rust And Bone', liga wyżej od 'Pana Lazhara', tam to się dopiero przeżywa emocje :)

chetnie zobacze :)

nazwijmy ten kanadyjskim a tamten belgijskim (mimo że Jacques Audiard jest francuzem, przez co do filmu można dopisać Francję, to jednak bije z niego belgijski klimat kinematografii). francuskojęzyczności bym w to nie mieszał :)

Możemy je nazwać nawet mongolsko-erytrejskimi, co nie zmieni faktu, że są francuskojęzyczne i tyle. Nie wiem po co się mieszać w takie pierdołowate szczegóły, ważne aby filmy wartościowe :)

pisanie o filmie jako francuskojęzycznym w kontekście pisania o innych francuskojęzycznych jest bezcelowe. Filmy z Burkina Faso też będziesz nazywał francuskojęzycznymi ? - o wspólnym rodowodzie kinematograficznym?
Szkoła filmowa danego kraju ma bezpośrednie przełożenie na konstrukcję filmu. To że napiszesz, że film jest francuskojęzyczny i w tym roku powstał inny film francuskojęzyczny równie dobry nic nie wnosi, poza twoim dyletanctwem, jakoby dialogi w filmie rzutowały na korzenie danej kinematografii
Tutaj mamy do czynienia z filmem kanadyjskim i filmem belgijskim. Proste?
Rozróżnianie pojęć to podstawa. Bez sensu się czyms chwalić gdy w głowie pusto
Just sayin'
chill out dude

tak, 7,2 właśnie za ''film o przejawie melancholii uchodźcy do dzieci będącym w stanie po tragicznie zmarłej rodzinie,opierającej o fakt powieszenia się chorej psychicznie nauczycielce'' właśnie za to.

Prowadzisz w moim osobistym, pozbawionym znaczenia rankingu cytatów miesiąca.

A może by tak coś o samym filmie, zamiast roztrząsać o tym jaki to gatunek.

no wiesz!!!! shame on you

jak na cudzoziemca już całkiem ładnie piszesz po polsku. co prawda nadal nie wiadomo, co chciałeś powiedzieć, ale nie poddawaj się - kiedyś się uda :)

[UWAGA MOGĄ BYĆ SPOILERY]

Głownem motywem w filmie jest wg. mnie regulamin szkoły, przepisy i biurokracja która utrudnia życie w szkole. Oto kilka przykładów:

1. Uczennica która nauczycielowi cytuje regulamin on. co wypomina rodzicom (NAUCZYCIEL strofowany przez ucznia!)
2. Lazar mówi, że złamie regulamin mówiąc mamie, że jej córka to jego ulubienica.
3. Wcześniej nie zgodził się na taniec z nią bo NIE WYPADA (zaszczuty regulaminami).
4. Na zebraniu nauczycieli była ostra krytyka, że nie można w żaden sposób pozwalać dotykać dzieci (bo przepisy tego zabraniają).
5. W końcu główny motyw (nauczycielka odepchnięta przez dziecko, które przytuliła wiesza się w szkole celowo w jego dyżur).
6. Dyrektorka szkoły, która podczas przejęcia jak i zwolnienia Lazara (powołuje się na przepisy, ich nieuchronność, sztywność i sama ona pada ich ofiarą mówiąc "mi pozwolili choć dokończyć ten rok").
7. Lazarowi zarzuca się, że interesuje się sprawami dzieci (wyjaśnieniem problemu) Jak by miano żal,. że się o nie troszczy bo wg. rodziców powinien tylko uczyć (u Pani psycholog też idzie do odstawki, mimo że wcześniej miał uczestniczyć).

Widać wyraźnie przesłanie filmu. To krytyka systemu regulacji, czyniącego nauczyciela mdłym robotem (a nie opiekunem jak dawniej).
7.