Według kalkulatora inflacji ( http://www.westegg.com/inflation/ ) współcześnie byłoby to ponad pół miliona dolarów. Na dzisiejsze standardy nie jest to dużo dla produkcji o takim rozmachu (choć na pewno dużo jak na możliwości ZSRR w tym okresie). Jeśli chodzi o tamte czasy chyba również. Budżet "King Konga" z 1933 roku wynosił 672 tys. (bez uwzględnienia inflacji). W tym samym roku co "Pancernik..." powstał też "Ben-Hur", którego budżet zbliżył się do 4 milionów (!) dolarów.

Co do socrealizmu, to znawcą nie jestem, ale ta sama Wikipedia podaje różnice (właściwie kontrastując socrealizm z tym, co reprezentował "Pancernik..."):
"Filmowcy radzieckiej szkoły montażu jak Wsiewołod Pudowkin, Siergiej Eisenstein czy Aleksandr Dowżenko zostali w latach trzydziestych zmuszeni do odejścia od eksperymentalnej stylistyki, która była przez KPZR określania jako "formalizm". W praktyce etykietę formalizmu przypinano wszystkim filmom, które formą lub tematyką mogłyby być niezrozumiałe dla szerszej publiczności, jak np. eksperymenty z montażem intelektualnym Eisensteina albo filmy dokumentalne Dzigi Wiertowa (Człowiek z kamerą, Entuzjazm. Symfonia Donbasu).

Pewne elementy socrealistyczne w radzieckim kinie widać było jeszcze przed rokiem 1934, ale pierwszym filmem, który stanowił modelowy przykład nowej stylistyki był Czapajew w reżyserii Siergieja i Gieorgija Wasiliewów. W ramach założeń socrealizmu starano się ukazać perypetie indywidualnych bohaterów, w przeciwieństwie do filmów szkoły montażu, gdzie (posługując się marksistowską dialektyką) portretowano scierające się masy ludzkie."