Film widziałem kilka lat temu jako dziecko. Obecnie znów skusiłem się na seans za sprawa emisji w TVP.
Produkcja miała chyba wszystko, by stać się hitem i spodobać się najbardziej wymagającym widzom. Osobiście mam słabość do wojennych klimatów, a jak dołożyć do tego wątek trudnego uczucia, otrzymamy prawdziwą gratkę dla fanów tego gatunku.

Historia miłości dwóch przyjaciół do filmowej Evelyn, choć po przeczytaniu opisu, może wydawać się prosta, została podana w wyważony sposób, a niespodziewany powrót Rafe'a z zaświatów tylko nadał jej rumieńców. Niezwykle umiejętnie wplątano ten wątek w wydarzenia, które miały miejsce na Pearl Harbor w 1941r. Doskonała realizacja pod nadzorem Bay'a przykuwała uwagę przez całe trzy godziny, a twórcy zwracali uwagę na szczegóły. Praca kamery zaowocowała spektakularnymi zdjęciami zarówno na lądzie, jak i w powietrzu. Spece od efektów specjalnych stworzyli fantastyczne dzieło. Ogromny wkład miał też sam Zimmer za sprawą oprawy muzycznej. W piękny sposób udało się stworzyć unikatowy klimat.

Niewątpliwym plusem jest to, że twórcy obok znanych już gwiazd zdecydowali się zatrudnić mniej znanych wówczas aktorów jak Kate Beckinsale czy Josh Hartnett i to właśnie oni nadali produkcji niesamowitej świeżości, zwłaszcza podczas wspólnych scen. Wykorzystali swoją szansę w pełnym tego słowa znaczeniu i pokazali światową klasę. Są gusta i guściki, jednak dla mnie to Affleck był w cieniu Hartnetta, jak i większości drugiego planu. Oczekiwałem od niego większego zaangażowania, wczucia się w postać i szybkiego nawiązania kontaktu z widzem, ale rozczarowałem się. Cierpliwie czekałem, ale wreszcie doszedłem do wniosku, że nie sprostał wyzwaniu głównej roli, był zdecydowanie za mało charyzmatyczny w konsekwencji czego oddał całe show koledze po fachu, który nie musiał specjalnie się wysilać, by widzowie polubili postać Danny'ego. Drugi plan należał w mojej opinii do Cuby Gooding Jr., który znakomicie wykreował postać podoficera Dorisa. Jaka była jego radość, gdy ustrzelił japońską machinę!

Opinie na temat filmu są z pewnością podzielone z racji błędów i niespójności. Jeśli o mnie chodzi, to przymykam na nie oko, bo to nie jest, ani film historyczny, ani dokumentalny tylko osobista wizja i przekaz twórców. Gdybym chciał prawdy historycznej włączyłbym Discovery albo udał się do biblioteki. Chciałem filmu, który jest nie tylko efektowny, ale który ma wywołać emocje i taki film dostałem.

Sceny, które najbardziej zapadły mi w pamięć i robiły wrażenie, oprócz samej chwili ataku i scen powietrznych, to sceny w szpitalu oraz scena, w której Evelyn i Danny lecą samolotem i ten wykonuje manewr. Najsmutniejsza scena, gdzie Evelyn wyczekuje go na lotnisku, a zamiast Danny'ego widzi jego trumnę też wbijała w fotel. Szkoda, że scenariusz rozpisano tak, że Evelyn została na końcu z zadufanym Rafem, a nie z Dannym... Piosenka w wykonaniu Faith Hill przy napisach końcowych bardzo dobra, tak jak i moja ogólna ocena filmu :)