Pierwszy raz nie ocenię filmu poprzez pryzmat jego wartości artystycznych i wrażenia jako dzieła filmowego. Film podejmuje temat, który jest zupełnie wykluczony z mediów, życia społecznego, kultury. Ludzie zapominają lub może nawet nie zdają sobie sprawy, że zachorować można nie tylko fizycznie. Nawet najpoważniejsza choroba ciała jest racjonalizowana i przyjmowana ze zrozumieniem, natomiast już lekka choroba umysłowa jest odbierana ze strachem lub agresją. Totalny brak edukacji i ignorancja w tym zakresie. Nie wiem czemu tak się dzieje.
Ludzie, którzy mają styczność lub choć trochę interesują się tym tematem, dobrze zrozumieją ten film. Pozostałym być może da choć trochę do myślenia.
Osobiście uważam, że 3 pierwsze historie są ciekawe, natomiast fragment z depresją jest trochę nieczytelny, a ostatnia część jakby nie pasuje do całości. Film może obejrzeć każdy, temat jest potraktowany delikatnie, nawet powiedziałbym, że to prawie kino familijne.
Warto obejrzeć.