Ciekawa sprawa z perspektywy czasu. Wtedy chłop sobie grał klasykę, ale niestety przeszkadzał mu... ten cholerny jazzband! Co za jazgot...;D

Te pomalowane oczy to po prostu pozostałość po erze kina niemego. :)

Mam dokładnie te same odczucia. Film jest naszpikowany humorystycznymi konceptami tak, że szpilki nie ma gdzie wetknąć, i naprawdę dziś również można się na nim autentycznie uśmiać po pachy (ja ogólnie bardzo lubię kino, w tym również filmy przedwojenne, ale uczciwie mogę przyznać, że część "smaczków" tej dawnej twórczości docenią głównie ci, którzy po prostu lubią i interesują się zmiennością kultury i obyczajowości różnych epok; "Piętro wyżej" bawi natomiast w sposób jak najbardziej dosłowny i bezpośredni -- chociaż bynajmniej nie prostacki!).
Wśród wymienionych zalet i motywów tego filmu (których wszystkich wyliczyć tutaj niepodobna), chciałbym wspomnieć o fantastycznym wątku dwóch kamerdynerów i ich gry w łapanie "biberów" -- po prostu majstersztyk aktorstwa charakterystycznego!
Co się zaś tyczy smutnych skojarzeń, jakie -- chcąc, nie chcąc -- wywołuje postać znakomitego Eugeniusza Bodo... czy ktoś z Was zwrócił o uwagę na pierwotny tekst piosenki Henryka Pączka, tej zatytułowanej jeszcze "Dzisiaj ta, jutro tamta"? -- cyt.:
"Za parę lat, kto wie,
co spotka jeszcze mnie,
więc póki czas korzystam z życia"
Wiem, że to anachroniczne przypisywanie nieistniejących zdarzeń, ale nie sposób powstrzymać dreszczu, który przechodzi, gdy się to dzisiaj słyszy. Zresztą, niewykluczonym wydaje mi się, że piosenka ta istotnie mogła mieć za cel nawiązanie do zbierających się nad Europą chmur i wprowadzenie w narastający nastrój obawy jakiegoś pierwiastka optymizmu i pogody ducha. Bo w kolejnych wersach mamy jeszcze:
"Co będzie jutro -- nie moja rzecz:
nie patrzę naprzód, nie patrzę wstecz;
i jedno wiem, wiem, wiem, wiem:
żyję dzisiejszym dniem!
dziś, dziś, dziś, dziś -- to mi zaprząta myśl!"
Ale przepraszam -- nie chcę nikogo wystraszyć. Ten film to naprawdę komedia, i to jedna z lepszych, jakie można zobaczyć.

Zgadzam się w całej rozciągłości! A już szczególnie (również) moje zdanie oddają te Twoje słowa: "[...] część "smaczków" tej dawnej twórczości docenią głównie ci, którzy po prostu lubią i interesują się zmiennością kultury i obyczajowości różnych epok".