Polecam! Wielkie Kino. Jeden z najlepszych filmów wojennych w historii, bo to film antywojenny. 1964 rok, żadnych proradzieckich czy antyniemieckich manipulacji. Tytułowa wolność jest jak Niemka, którą skromnie zagrała tu wybitna polska aktorka Beata Tyszkiewicz. Piękna kobieta, która w pierwszym dniu wolności została zgwałcona trzykrotnie - przez Niemców krzyczących Hitler Kaputt!, swojego niemieckiego narzeczonego SS-manna upitego wódką i sfrustrowanego klęską, a na końcu przez skrzywdzonych obozem Polaków (aczkolwiek tutaj pokazani jesteśmy dość szlachetnie, nikt ostatecznie nie popełnia tej zbrodni, bo faktycznie żołnierzy mieliśmy zawsze honorowych). Tutaj nie ma żadnych brutalnych scen - czysta psychologia, ale ból w głowie i tak pozostaje. Na szczególną uwagę zasługuje postawa ojca - rewelacyjny Tadeusz Fijewski - jako lekarz, mimo ryzyka swojego i córek, postanawia zostać w gabinecie lekarskim i stawić czoła każdym wojskom, licząc, że będą potrzebować jedynie pomocy medycznej. Mimo gwałtu na córce, nadal trwa w swoim powołaniu. Świetne kreacje wybitnych aktorów polskich - Tadeusz Łomnicki, Krzysztof Chamiec, Mieczysław Stoor - bezbłędnie grają młodych oficerów, których rozdzierają wewnętrzne dylematy, czy ulec zwierzęcym instynktom czy pozostać człowiekiem do końca, nawet za cenę własnego blamażu w oczach "kolegów". Każda kreacja aktorska jest tu wybitna, a jednocześnie bardzo skromna.