Przecież reżyser wybrał formę dokumentu bez narratora, w której bohaterowie dokumentu opowiadają historię. Reżyserka nie miała wpływu na to co mówią i myślą jej rozmówcy. trudno oczekiwać od gościa, żeby nazywał palenie przez siebie książek przejawem faszyzmu. Pretensje o brak konsekwencji miej do opozycjonistów, a nie do reżyserki. Miał się w tym momencie wtrącić głos z offu krzycząc: "Hola, panowie i panie, ktoś coś mówił o Hitlerze w kontekście palenia książek!"? Od tego jest widz, żeby wyłapywał sprzeczności wśród jednych i drugich stron konfliktu.

"Reżyserka nie miała wpływu na to co mówią i myślą jej rozmówcy."
Ale ma wpływ na to, jak wypowiedzi bohaterów wyselekcjonować i zmontować. Może wszystko podciągnąć pod z góry przyjętą tezę "tamci są dobrzy a tamci - źli", może chcieć pokazać, że nic nie jest czarno-białe. Ewentualnie nie ma żadnych założeń, tylko montuje co bądź na zasadzie "a, zobaczymy, co mi z tego wyjdzie", ale to by było niezbyt profesjonalne. Tutaj trudno stwierdzić, którą opcję reprezentowała pani reżyser, ponieważ ta sprzeczność w zachowaniu opozycji była chyba właśnie tylko ta jedna, no ale jest.

"Pretensje o brak konsekwencji miej do opozycjonistów, a nie do reżyserki."
Nie chodzi o to, że potrzebuję mieć do kogoś pretensje, ot, taka po prostu ciekawostka, która mnie zastanowiła.

Ok, mniej więcej rozumiem cię. Tylko że mamy do czynienia z subiektywnym dokumentem. Film prezentuje rzeczywistość z punktu widzenia opozycji.
To chyba dobrze, że reżyserka pokazała palenie książek przez opozycję skoro ta sama opozycja, palenie książek porównuje do działań hitlerowskich. Takie dwuznaczności w pokazywaniu swoich "pozytywnych" bohaterów zawsze miło witam.