Z tego co widzę po komentarzach, większości przypadłby ten film do gustu taki, jakim wydawał się mi byc przez pierwsze 20 minut. Kolorowa, pstrokata komedia bez większej głębi.
Po 20 minutach, gdy miałem już kończyc seans, coś drgnęło. Później było już tylko lepiej.
Nie każdy dostrzeże w tym filmie dramat. No, może scena końcowa jest tak dosłowna, że ciężko ją przeoczyc. Jednak uważny widz pomiędzy uśmiechem znajdzie odpowiedni moment i na zamyślenie. Dużo trudnych problemów jest tu poruszanych. Film jako całośc to dla mnie odbicie radosnej, rozśpiewanej duszy Żydowskiej zamkniętej w najciemniejszym z ciemnych miejsc. A w międzyczasie obnażanie problemów pobieżnego słuchania pouczeń i kwitowanie ich "amenem" bez żadnych analiz własnego życia. Pytania o miłośc do Boga, o istotę człowieczeństwa - bez nadziei na odpowiedź, czy dialog. Udawana radośc i śmiech w towarzystwie faszystów, gdy tuż za ich plecami widac pakowanych do wywozu braci. Świat szaleńca. Radosny świat szaleńca w świecie beznadziei.