Też mnie to zdziwiło w scenariuszu: kroczy za krwawymi śladami pod pokładem jachtu, potem wychodzi na zewnątrz, po czym chwyta za przesiąknięty krwią nóż i z nim paraduje w trakcie nieoczekiwanej wizyty straży przybrzeżnej we mgle. Dziwne, że w kolejnej scenie za dnia nie była skuta przez szeryfów. Wracając jeszcze do przeżyć na jachcie. Reżyser serwuje nam bezpośrednio po sobie dwie sceny - najpierw jesteśmy świadkami miłosnego uniesienia, by "pół momentu później" zaobserwować pobudkę Libby. Nie ma pauzy, od razu po chwili szczęścia wraz bohaterką podążamy za krwawym tropem. Może to tłumaczy nieco dziwne zachowanie Libby, która przecież była wyrwana ze snu (spowodowanego winem z dosypką?), w obcym miejscu (pożyczony czy świeżo kupiony jacht) udaje się na poszukiwania męża w "makabrycznym stroju biedronki albinoski z horroru" (c). Ludzie tuż po przebudzeniu się robią naprawdę dziwne rzeczy, jakby byli nadal we śnie - logika wyłączona.

Innym, nawet bardziej zaskakującym dla mnie momentem było nagłe określenie się ukochanego mężusia w położeniu jachtu - komunikat ratunkowy, zgłaszany przez radio (odsłuchiwany w sądzie). Podobno Nick nie interesował się żeglarstwem i się na nim nie znał (nie wiedział gdzie jest, jak wynikało z lekkiej rozmowy na pokładzie jednostki). Może się czepiam, może tylko wypłynęli parę kilometrów od brzegu, a koordynaty odczytał z jakiegoś urządzenia na wyposażeniu jachtu.

PS. Dzięki za radę, postaram się nie wpaść od razu w ręce wymiaru sprawiedliwości ;)

Nastepna porada - lepiej konkretnie zabij, a nie chowasz żywą ofiarę w trumnie :]

Rozwinąłbym do postaci "Jak już leży w trumnie, to dla pewności wbij drewniany kołek w pierś, nawet gdy nie widać kłów. Nigdy nie wiadomo.".

I nieśmiertelne: "Nie chwal się dokonaniami. Wszyscy Wszystkich nagrywaJO.".