Właśnie powtórzyłem sobie "Policję" i kolejny seans tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że to kawał dobrego kina. Solidny dramat policyjny, bez zbędnych rozwałek, pościgów i wybuchów za to z dobrze nakreślonymi charakterami i - co najważniejsze - mający coś do powiedzenia. Pani, która popełniła recenzję psioczy na schematy i powtarzalność ale ja powiem szczerze, że rzadko kiedy mam okazję oglądać w kinie tak ponurą wizję rzeczywistości, gdzie mamy niemal samych antypatycznych, moralnie podejrzanych bądź całkiem zdegenerowanych bohaterów, którzy nawet jak przejrzą na oczy, to jest już dla nich za późno. Mroczna, gęsta atmosfera moralnego bagna, w którym nurzają się bohaterowie tego filmu i przez które są wciągani została wykreowana bardzo przekonująco i to zasługuje na uznanie. Nie brak tu naprawdę mocnych i szokujących scen tworzących ten pesymistyczny obraz, ale ukazanych bez moralizatorskiego zadęcia i łopatologii. Oszczędność filmu w tej kwestii to kolejny jego duży plus. Ciekawym zabiegiem jest też wspomniane osadzenie akcji na tle konfliktów rasowych.
Padają porównania z "Dniem próby". Ale tu - w przeciwieństwie do tamtego obrazu - nikt żadnej próby nie zdaje pomyślnie. Chłopak ma wprawdzie wyrzuty sumienia ale trochę na nie za późno i kończy tak jak kończy. Zauważmy tu, że ginie ten teoretycznie "dobry" z dwóch policjantów (nie do pomyślenia w typowym filmie holywoodzkim, gdzie scenariusze pisze się według ściągawki producentów) a największy łajdak dostaje wprawdzie szansę, ale tylko na przyznania się do winy, ale bynajmniej nie na rozpoczęcie wszystkiego od nowa. Nie kończy oklaskiwany przez cała salę w duchu fałszywego happy endu...
Zgadzam się natomiast z oceną gry Kurta Russella, którego zawsze lubiłem, ale nie uważałem za szczególnie utalentowanego aktora. Po tym filmie jestem gotów odszczekać tą krzywdzącą opinię. Doskonała kreacja, bijąca na głowę - skądinąd też bardzo udany - występ Washingtona w podobnej kreacji w "Trainig Day". Szkoda, że Russell tak rzadko wznosi się w swoich rolach na tak wysoki poziom. Nie zapominajmy też o świetnym drugim planie, z Brendanem Gleesonem na czele.
Stanowczo jednak nie docenia pani tego filmu. Radzę obejrzeć go jeszcze raz dokładnie i przemyśleć parę rzeczy.