Nie zawsze kolejne obejrzenie filmu pasuje do naszych wspomnień, bo istotny jest moment kiedy film się pojawił, ale też nieuchronne są porównania do później wyprodukowanych. Choćby animacje przedstawiające pokonywanie rowu oceanicznego z punktu widzenia obecnych możliwości są słabiutkie. Za to zapewne obecnie scena wynurzenia alarmowego też zostałaby stworzona na komputerze (bo taniej), więc coś za coś.

Mnie bardziej podpadły błędy rzeczowe - np. widzialne odległości okrętów w wodzie pokazywały jakie 100 m, co w rzeczywistości jest już odległością kolizyjną; kierowanie przez kilku ludzi, do tego nieznających ocego okrętu, jego manewrowaniem, zanurzaniem, itd. jest niemożliwe - procedura zanurzania/wynurzania wymaga precyzyjnej i szybkiej wspólpracy wielu wyszkolonych na danym sprzęcie, zgranych specjalistów; poruszanie się w labiryncie kamiennych szczytów z pokazaną precyzją jest absolutnie niemożliwe; inna kwestia, to po cholerę między nimi płynęli, mając nad sobą wiele metrów wolnej toni? Takich błędów zauważyłem mnóstwo. Fakt, przy pierwszym oglądaniu nie przeszkadzały, ale przy trzecim drażniły.

Przypuszczam, że scena kiedy okręt podwodny na pełnej prędkości wykonuje zwroty wg czasu odmierzanego stoperem, to celowe schlebianie przekonaniu amerykańskiego widza, że rosyjska technika to prymityw. W jaki sposób mierzący 198 m, szerokości 26 m i poruszający się z prędkością 14 m/sek okręt nie miałby przy potencjalnym nakładaniu się błędu pomiaru czasu, czy szybkości reakcji ludzi na ustny rozkaz, oraz ręcznym poruszaniu sterami zaryć w podwodną przeszkodę, Clancy w książce nie wyjaśnił. Co do przyczyny płynięcia przy dnie, to chodziło o oszukanie rozmieszczonych wzdłuż linii podwodnych szczytów amerykańskich szumonamierników kontrolujących ruch okrętów podwodnych na Atlantyku.

Rozumiem. I tak w sumie zgodność z realiami w tym filmie jest o niebo wyższa niż w większości filmów techno-sensacyjnych czy s-f. Tam czasem można się nieźle pośmiać z ignoranctwa naukowego czy technicznego. Pozdrawiam