Przyznam, że po tylu pozytywnych opiniach spodziewałem się czegoś, co mnie tutaj zaskoczy. Podczas oglądania doszukiwałem się elementów fenomenu tej produkcji, ale tak wiele ich nie znalazłem.
Przede wszystkim chodzi mi o głównego bohatera. Bradley Cooper ma wielki potencjał, jednak szkoda, że twórcy nie pokazali dogłębniej psychiki jego postaci. Spodziewałem się czegoś na wzór "mapy myśli", sposobu postrzegania świata na nowo przez Pata, a tutaj skupiano się w większej mierze na joggingu, który co prawda, także okazał się częściową terapią. Na plus zasługuje bez wątpienia relacja ojciec-syn, świetnie rozpisany wątek i dialogi. Jennifer Lawrence zdecydowanie miała więcej do zaprezentowania, niż główny bohater i zasłużyła na te wszystkie wyróżnienia. Ciekawa, niejednoznaczna postać, która sprawia, że widz, nie wie czego może się po niej spodziewać. Robert de Niro to klasa, Jacki Weaver i Chris Tucker przyzwoicie.
Mimo wszystko, scenariusz i fabuła jak dla mnie tylko średnie. Wybór tematu do realizacji, co prawda świetny, ale Russell ugryzł całość dość zachowawczo, nie oddał tych wszystkich emocji, które drzemały w postaciach. Uwierzyłbym nawet w tak szybkie uczucie głównych bohaterów, gdyby nie fakt, że Cooper i Lawrence stworzyli zbyt mało charyzmatyczny, niedobrany duet. Przymykam jednak oko na wątek miłosny, bo nie o to w tym filmie chodzi ;) Pozytywne przesłanie było, więc oceniam 7/10 :)