To cudowna kompozycja artystyczna, demonstrująca podwójne oblicze show-biznesu. To co rzeczywiste przenika się z grą pozorów. Odwołując się do prastarego toposu świata jako teatru, Jackson stworzył galerię wielowymiarowych osobowości. Ich cierpienia ukazane są z wzruszającym współczuciem, a ich słabości z ciepłą wyrozumiałością. Żaba ćpa, by zagłuszyć wyrzuty sumienia wyniesione z Wietnamu. Hipopotamica morduje w geście nihilistycznej rozpaczy (zabijając wszystko w około, zabijamy samych siebie). Nawet tak odrażająca persona, jak jeż Robert ma jakąś pozytywną cechę: potrafi uchylać się przed nożami. Całość tego subtelnego dzieła utrzymana jest w melancholijnej tonacji wzruszającego przeboju sprzed lat, który wykonuje Hidi – „Garden of Love”...

Ale trochę bardziej na serio,
Po „Martwicy mózgu” i zarazem parodii Muppetów można się było spodziewać nieco więcej. Właściwie niektóre odcinki zwykłego „Muppet Show” bywają zabawniejsze (oczywiście w inny sposób)... Mimo to „Poznaj Feeblesów” jest wielką gratką dla miłośników chorych filmów, no a Jackson sprzed „Władcy pierścieni”, to moim zdaniem jeden z oryginalniejszych reżyserów lat 80.