Bo ten film to nie komedia, niby jest to "lekki" obraz, ale gdy spojrzy się na niego bardziej przenikliwie, to zauważy się dekonstrukcję idealizmu w postaci idealistycznie pojmowanej miłości i świata złudzeń spod znaku "holywood", pięknego, ale fikcyjnego. Zderzenie marzeń z brutalną rzeczywistością wyrażone poprzez bardzo proste, ale jakże oryginalne środki. Fenomenalny film.

Świetnie napisane :)

E, tam. Prawie każdy poważny Europejski film pokazuje bzdurność amerykańskich komedii romantycznych [choćby Wina Woltera itp.], a ty piszesz tak jakby "Purpurowa róża..." była jedynym takim filmem na świecie... Poza tym Mia Farrow i Jeff Daniels grają tak naiwnie, że tam nie ma dobrych aspektów dekonstrukcji, a jedynie tylko te płytkie i błahe.

Powiem więcej, każdy film, w którym nie ma happy endu obnaża głupotę amerykańskich happy endów!

Myślę, że to zakończenie było dla nas - widzów - paradoksalnie większym happy endem, niż gdyby "Purpurowa" miała by skończyć się tak, jak można by przypuszczać.