Ktoś tu w opisie filmu wstawił takie słowa:
"Każda z osób ma odmienne przeżycia, co odnosi się do myśli przewodniej, że prawda jest względna".

Prawda jest tylko jedna ale nie zawsze można ją stwierdzić. I tu powstaje zasada domniemania niewinności (mamy do czynienia z zabójstwem męża kobiety), która w wyniku luk w sferze możliwości ustaleń co do faktów może zapewnić mordercy ujście przez ostrzem wymiaru sprawiedliwości.
Prawda jest obiektywnie możliwa do stwierdzenia na podstawie stwierdzonych faktów, a więc tego co zostało ustalone z przebiegu zdarzenia opowiedzianego przez bohaterów. Z 4 relacji zdarzenia wiele wnosi 4 osoba, której relacja pokrywa się z relacją bandyty. Żona i bandyta byli z pewnością zaangażowani w tę śmierć. Inne wersje nie znajdują pokrycia w pozostałych relacjach, a często wręcz dość jasno wskazują na sprzeczności (np. nóż a miecz jako narzędzie zbrodni). Muszę jeszcze raz obejrzeć dokładnie aby wyłapać wszystkie zbieżności zeznań i sprzeczności.
Ten film świetnie oddaje nam rolę prawdziwego sędziego, który musi rozstrzygać o winie. Stąd też ujęcia przed wizualizacją relacji świadków; postacie siedzą przodem do kamery, w tle pozostali świadkowie (drwal). Reżyser sadza nas w roli sędziego, który ma wysłuchać oskarżonego, świadków a potem ustalić przebieg zdarzenia. I jest jeszcze rola kłamstwa (drwala), które wpływa na osąd ostateczny, które my jako widzowie (nie sędziowie) poznajemy na koniec filmu.

Mądry, ciekawy film. Do wielokrotnego analizowania. Aż szkoda, że obejrzałem go tak późno w swoim życiu.