Gdy kilka tygodni temu ten film śmigał w kinach (w UK) zignorowałem go. Dziś miałem jednak akurat
wolny dzień i trafiłem na jakiś specjalny pojedynczy seans, więc podarowałem mu szansę. Niewiele
bym stracił, gdybym tego nie zrobił. Film to swoista mieszanka wczesnego Polańskiego ("Nóż w
wodzie") z Hitchcockiem. Mamy małżeństwo: starszego mężczyznę (granego przez Viggo
Mortensena) ukrywającego się w Europie przed ludźmi, którym jest winien sporo pieniędzy oraz jego
młodą żonę (Kirsten Dunst), a także tego trzeciego, młodego mężczyznę (Oscar Isaac) poznanego
przez dwójkę bohaterów w Grecji. Po kilku sielskich godzinach spędzonych w Atenach przeszłość
dopada Viggo, dochodzi do przypadkowego morderstwa i małżeństwo musi jak najszybciej uciekać z
kraju. Najpierw jednak muszą zdobyć nowe paszporty w czym ma pomóc ich nowy znajomy.
Rozpoczyna się kilka dni psychologicznej gry pomiędzy trójką bohaterów skazanych na swoją
obecność.

Brzmi to może i ciekawie, ale film jest przerażająco niemrawy. Hossein Amini chciał zapewne
pobawić się trochę elementami kina sensacyjnego, zaprawić to paranoją, a całością wstrząsnąć przy
pomocy erotycznego napięcia wiążącego się z wiszącą w powietrzu zdradą. Problem w tym, że
przesadził z subtelnością środków przekazu, a przy okazji niezbyt umiejętnie poprowadził dane
wątki, więc emocji wzbudza to niewiele, a początkowe zainteresowanie historią prędko ulatuje z
widza. Sytuację ratują nieco udane kreacje aktorskie, które są głównym powodem do poświęcenia
filmowi jakiejś uwagi. W finałowym akcie tempo narracji nieco wzrasta, ale za to w ostatnich
minutach jest tyle fabularnych baboli i nieprzekonujących zachowań bohaterów (którzy szybko
zdobywaja status antypatycznych postaci, których los jest obojętny odbiorcy), że aż obniżyłem przez
to końcową ocenę o jedno oczko.

Więcej recenzji i innych materiałów o kinie:
http://kinofilizm.blogspot.co.uk
https://www.facebook.com/pages/Kinofilia/548513951865584