Film oparty na samych cliche chyba, męka. Półtorej godziny oglądania jak irytująco szlachetny Eomer wraz ze swoją bezpłciową zgrają ucieka przez bezdroża przed bandą Marcina Dańca i jego psychicznego brata. Do tego ciągną ze sobą porwaną córkę króla, u której syndrom sztokholmski osiąga szczyt szczytów. Co krok idiotyczne decyzje bohaterów, wręcz ich irracjonalne postępowanie, budzą niesmak. Nie można zrozumieć motywacji, która kieruje ich kretyńskim zachowaniem. Zbroje są miękkie jak masło i służą za ozdobę, przez wszystko jest w stanie przebić się odpowiednio zaostrzony patyk. Ogólnie kaszana w każdym calu. W połowie zapomniałem że oglądam film o wikingach, nie czuć w filmie żadnej atmosfery ani danej epoki, ani też po prostu tego świata i kultury. Postacie to wycięte z papieru szablony, bez żadnej głębi czy osobowości.
Całokształtu produkcji niewątpliwie dopełnia główny zły który dźgnięty w szyję tonie w bagnie, następnie zmartwychwstając znienacka z niego wyskakuje, po czym dostaje dzidą i wpada w bagno z powrotem! Dzidę rzucił mnich z prawej, po czym szybko obszedł dookoła kamerzystę, żeby w kadr wejść od lewej. Pozdrawiam.