Główny bohater uczy studentów pisać filmowe scenariusze. Niektórym wypomina chaotyczność -
i ten sam zarzut można postawić filmowi. A może tak miało właśnie być? I film ma pokazywać, że
prawdziwe życie jest właśnie chaotyczne, przypadkowe, wręcz nudne? Jeśli tak, to się udało -
film rzeczywiście jest nudny, banalny, przewidywalny, przeciętny. Polskiego widza może
rozśmieszyć łatwość znalezienia pracy wykładowcy na uniwersytecie (pensja, mieszkanie,
samochód, nie męcząca praca na jeden telefon - i jeszcze bohater narzeka). Realia uczelniane
zupełnie nieprawdopodobne: bohater zupełnie nie wie co robić na zajęciach, zawiesza zajęcia
na dwa miesiące bo tak mu się podoba (!), niewiele znacząca rozmowa na korytarzu
uczelnianym grozi mu od razu stratą posady. A na dobitkę: poziom "wykładanej wiedzy" na
zajęciach z pisania scenariuszy jest bliski zera - a przecież była to świetna okazja do
przekazania choćby kilku ciekawych informacji na ten temat - nic z tego. Film co najwyżej klasy
C.