Witam. Ja odpłynęłam już przy próbie w kościele :) Dooglądałam dzisiaj i tak: wygłosił mowę, w drodze do domu mijał łuk pamięci (swego rodzaju muzeum), gdzie postanowił zajrzeć. Oglądając tablice pamiątkowe stwierdził, że jest nic nie wartym człowiekiem, którego nikt nie wspomni po śmierci poza najbliższymi. Po powrocie napisał kolejny list do Ndugu, a także otrzymał jeden w odpowiedzi - chłopiec myśli o nim codziennie, życzy mu zdrowia, szczęścia i poprawy w życiu prywatnym. Do listu załączony jest rysunek: dwie postacie trzymające się za ręce. Warren wzruszył się łez, bo znowu poczuł się komuś potrzebny. Koniec :)

Dzięki wielkie!