Generalnie nie przepadam za horrorami azjatyckimi, ale ten film stanowi wyjątek. Pomimo tego, że już niektóre sceny nie robiły takiego wrażenia jak kiedyś to sama narracja, rozwinięcie fabuły i końcówka wciąż mi się podobają. Gra aktorska przyzwoita , momentami dobra, muzyka ( szczególnie w trakcie początkowych napisów) bardzo sugestywna , niektóre sceny grozy zaaranżowane bardzo pomysłowo ( jednak drażnił mnie ich krótki żywot, są urywane w najciekawszym momencie), brak scen groteskowych czy wręcz komicznych ( niestety ale momentami słynna Klątwa takie emocje u mnie wywoływała) i najważniejsze: zakończenie !!! Tak upiornego finału w życiu bym się nie spodziewał , jest to dla mnie porównywalne z klasą finału thrillera Siedem czy zaskoczeniem jakie miałem oglądając film Sierota. Dzięki temu zakończeniu mogę dać 1 gwiazdkę więcej albowiem nie sposób nie docenić pomysłowości twórców i „zrytych” beretów albowiem zakończenie ryje głowę niemiłosiernie i jest chyba jednym z najlepszych jakie widziałem w tym gatunku filmów.
Pomimo tego że takiego „stracha” jak przy seansie Obecności z 2013 roku nie miałem podczas seansu Widma ( to drugi raz więc o pewnych rozwiązaniach fabularnych wiedziałem ), to jednak film się broni po latach i na tle wszelkiej tandety pokroju Puls 2 itp. pozycjonuje się wysoko. Ten film w końcówce naprawdę „rozpier….” , a to czego dowiadujemy się o gł. bohaterze również jest ciekawe i dobrze że zostawiono to właśnie na sam koniec.