Według Bergmana świat który składa sie niemal wyącznie z cierpienia w którym wszystkie żywe istoty nawzajem sie zjadają ,a ludzie tak naprawde nie mają wolnej woli,ponieważ każdy jest niewolnikiem swoich ograniczeń umysłowych,nie mógl zostać stworzony przez Boga który podobno jest wszechmogący i miłosierny.Ten film pokazuje wewnętrzną walkę,rozdarcie i cierpienie człowieka ,ktory w obliczu śmierci próbuje za wszelką cenę uwierzyc w boga,ale otaczająca go brutalna rzeczywistość potęguje w nim uczucie strachu i zwątpienia.Widzi jak chrześcijanie palą na stosie młodą dziewczynę za rzekome kontakty z diabłem,epidemię przez którą ludzie padają jak muchy...W tej całej beznadziei spotyka parę kuglarzy-prostych, biednych ludzi którzy zadziwią go swoja bezinteresowną dobrocią i radością.Odnajdzie przy nich chwilowy spokój i ukojenie.Rycerz ostatecznie nie odnajdzie w sobie wiary w Boga,ale dzięki kuglarzom dostrzeże sens życia-w drugim człowieku. Ten film to rewelacyjne kino filozoficzne,które zmusza do refleksji.