Ciekawy post, zmusił mnie do chwili refleksji...
Na pewno świat wschodu i zachodu maja w sobie dużo dobrych jak i złych rzeczy, sztuka w tym, żeby umieć je połączyć. Tym, którym się to udało, czeka na pewno bardzo owocne życie. Jako człowiek zachodu, czuje ogromną głębie i mądrość w dorobku ludzi wschodu, ale jednocześnie czuje duży dystans i nie do końca łapię ich sposób myślenia.

Europejską alternatywą dla filozofii wschodu, wydają mi się starożytne pisma stoików, ostatnio zaczytuje się w listach Seneki i mimo wszystko jest mi to bliższe, a także daje ukojenie duszy w problemach z jakimi wszyscy się mierzymy codziennie.

Wydaje mi się, że do tej próby łączenia świata wschodu i zachodu pasuje cytat osoby, która obydwa te światy dobrze poznała:
Przyswajaj to, co użyteczne, odrzucaj to, co zbędne. – Bruce Lee

Dzięki!

Cytat Bruce Lee bardzo z kolei mi się skojarzył ze słowami buddy o tym, żeby nie wierzyć w jakiekolwiek święte księgi, przekazy czy to co mówią mędrcy (łącznie z nim samym) i żeby wierzyć tylko w to co długo stosowane przynosi pomyślność Tobie i innym ludziom.

Tylko Bruce ujął to w jeszcze prostszy sposób... ale obaj mieli chyba na myśli to samo.

Nigdy nie czytałem nic buddyjskiego, ale dzięki za ten inspirujący fragment. Wobec tego kierowanie się starożytnymi pismami, które przeżywają aktualnie renesans, jest o wiele cenniejsze niż jakiekolwiek nowinki dostarczane przez dzisiejsze rozwojowe księgarnie i różne takie...
U Seneki podłapałem też fragment o tym, aby zawsze czerpać wiedze ze źródła. Takie to proste i praktyczne, ale jednak większość z nas o tym zapomina, a media dzięki temu mogą manipulować rzeczywistością.

Samego filmu jeszcze nie oglądałem, ale skoro takie wywody pod nim powstają to na pewno warto poświęcić chwilę :-)

Bardzo ciekawy post. Przeczytałem z wielkim zainteresowaniem. Muszę stwierdzić, że bardziej wybieram drogę niż cel, jednocześnie z jak najbardziej możliwie bezstresowym podejściem do życia. Chyba jednak człowiek wschodu jest mi bliższy.

Bardzo dziękuję Ci za ten wpis.

Świetnie i zwięźle ujęte to o co w tej chwili chodzi na Ziemi, co się od jakiegoś czasu dzieje (kilkanaście lat) a obecnie nawet przyspiesza, i od czego nie ma odwrotu.
Chodzi o połączenie światów i zrównoważony wzrost.

"Wschód" sam w sobie - zaszedł w ślepą uliczkę jak i "zachód", o którym mówisz.
Użyję Twojej metafory, tylko równowaga pomiędzy nastawieniem na osiąganie celu (ale nie zawieszanie się na nim) a radością z podróży - da spełnienie. Jeśli pędzisz autostradą by jak najszybciej osiągnąć cel - nie powąchasz pięknych kwiatów, jak wąchając kwiatki zapomnisz o celu.. to nie wiesz dokąd jedziesz..
Inaczej wschód będzie biedny materialnie a zachód psychicznie. Co zresztą jest faktem i dlatego na zachodzie konsumpcjonizm jest w rozkwicie.
To w ujęciu dużej skali, naszej planety i ludzkości.

W małej skali, skali jednostki, chodzi o zbalansowaną współpracę obu półkul mózgowych, gdzie na tzw. "zachodzie" liczyła się bardziej wiedza i materia (nadużycia półkuli lewej - odpowiedzialnej za naukę, logikę, etc.) a na "wschodzie" liczyła się mądrość i mistycyzm (nadużycia półkuli prawej - odpowiedzialnej za odczuwanie, wrażliwość, intuicję).

Sprawa tej kooperacji światów w różnych skalach i na różnych poziomach to moja pasja i praca w jednym, chociaż bardziej zajmuję się jednostką niż państwami :) dlatego może nieco odjechałam od samego filmu jako takiego.

Filmy oceniam w kategorii: "wnosi coś pozytywnego do naszego życia/ nie wnosi", czyli jakie jest przesłanie, no i wartości artystyczne.
Dlatego ten film oceniam na 9 bo uważam, że dużo dobrego można z niego wziąć jeśli jest na to pojemność.

"Life is based on a balance"
Pozdrawiam wszystkich Podróżujących.

Wszystko, co tak opisałeś dużą ilością słów można określić jednym powiedzeniem - najważniejsza jest równowaga. Człowiek jest całkowicie szczęśliwy i spełniony tylko zachowując równowagę dwóch światów - materialnego i duchownego. Materialne nie daje szczęscia, jeżeli nie umiesz się niczym cieszyć (i kochać życie), tak samo być uduchowionym i mądrym ale głodnym i bezdomnym - szczęścia nie daje.
Teraz coraz więcej powstaje filmów o podobnej tematyce, bo świat nareszcie się zmienia. Filozofia nowej ery to otaczać się bogactwem, ale być wdzięcznym za każdy krok, który robisz na drodze życia. I, oczywiście, czerpać radość z tego, co robisz.

"Life is based on a balance".

Czytając Twój wpis - jakbym sama go pisała, bo o tym samym piszemy.

Można krócej, można szerzej, można pod takim kątem albo pod takim albo w odpowiedzi do kogoś (aa2xa).. ale to to samo.
Stąd na wstępie przytaczam zdanie z mojego poprzedniego wpisu, w tłumaczeniu brzmiące: "życie opiera się na równowadze".

Pozdrawiam

Przepraszam, mylnie dałam odpowiedz do ciebie, a nie do załozyciela wątku.
Ale tak, wszystko się zgadza!

:-))

Skoro są zorientowani na drogę, a nie na cel, to musi być u nich: "niesamowicie dużo biedy".
Mówienie, że ludzie Zachodu są tylko nastawieni na cel, to nadużycie. Ludzie Zachodu generalnie są nastawieni na cel i na drogę do niego prowadzącą. Tylko największe prymitywy widzą sam cel.
Jednak nic nie trwa wiecznie, obecnie coraz więcej intelektualistów Zachodu ubzdurało sobie, że cel to sprawa nieistotna, jak rozprzestrzenią to przekonanie wśród większości ludzi, to zostaniemy w tyle nawet za azjatami. Mam wrażenie, że Europa już dziś zostaje za USA. Jeszcze trochę propagandowej pracy i zostanie za całą resztą.

Ciekawe tezy głosisz... bilans handlowy UE - USA jest dramatycznie niekorzystny dla USA. Stąd zresztą to machanie szabelką przez Trumpa w kwestii ceł.
Europa nadal jest i jeszcze zapewne bardzo długo będzie największym na świecie obszarem państw o wysokim poziomie życia, transparentnym, o niskiej korupcji etc.

No i nieuważnie czytasz mój wpis. Cały czas wyraźnie zaznaczam, że mówię o pewnych tendencjach i stereotypach.
Kultura korporacyjna zdecydowanie promuje orientację na sam cel i sukces.

Bilans handlowy nie ma tu nic do rzeczy. Zobacz sobie PKB na głowę mieszkańca z początku lat 60-tych XX w. i obecnie. Wtedy dopiero zobaczysz jak dramatycznie Europa spadła w porównaniu do innych krajów.

PKB na głowę mieszkańca w Bułgarii, RFN czy NRD? Czy masz może na myśli uśrednione PKB dla całej Europy.... ale zachodniej czy wschodniej?

Europa spadła w porównaniu do jakich krajów?

Mógłbyś się też podzielić źródłami statystyk.

Porównaj Francję z roku 1960-go i teraz do krajów azjatyckich takich jak Japonia, Korea Południowa czy Tajwan.

Statystyk nie mam, artykuł poruszający ten temat czytałem ze 4 lata temu, i to w polskojęzycznej prasie. Nie pamiętam tytułu.
Dzisiaj do analizy można by spokojnie dodać Chiny i Indie.

Jeśli spojrzeć długoterminowo - Chiny przez prawie całą historię ludzkiej cywilizacji były najbogatsze i najbardziej rozwinięte!
Ponad 50% PKB całego świata przypadało właśnie na Chiny. Przez kilka tysięcy lat.

Dzisiaj mają znacząco niższe PKB na osobę niż Polska. Nie mówiąc już najbogatszych państwach UE.

Pytanie kto tu spada, kto się rozwija?

Wszystko zależy od punktu odniesienia.

Manipulujesz, jak możesz. Ja piszę: "Porównaj Francję z roku 1960-go i teraz do krajów azjatyckich takich jak Japonia, Korea Południowa czy Tajwan.", a Ty mi piszesz, co było w sredniowieczu.

Poza tym to "zorientowanie na drogę" to w dużej części bajki. Chiny są obecnie cholernie skoncentrowane na celu. Bez tego nie byłoby ich rozwoju gospodarczego. W Europie odwrotnie - obecnie "ekolodzy" kwestionują rozwój gospodarczy. Gdyby mieli władzę, to ceny prądu wzrosłyby o tysiące procent. Ponieważ jednak bardzo się starają, to o kilkadziesiąt procent pewnie wzrosną.

Staram Ci się pokazać, że porównywanie Francji z 1960 i teraz do krajów azjatyckich jest bez sensu. Wybierasz sobie dogodny punktowy moment historyczny, żeby wykazać swoje racje. Więc ja po prostu wybieram swój. O tyle bardziej obiektywny, że nie punktowy, a długoterminowy.

Jeśli już jesteśmy przy tym Twoim porównywaniu to Francja nadal ma wyższe PKB niż Korea pd., Tajwan czy Japonia. Lepszą infrastrukturę, lepsze wskaźniki transparentności, silniejszą armię etc. Na każdym polu Francja wygrywa z krajami o których piszesz.

Prawidłowością historyczną jest też to, że kraje wydobywające się z biedy mają wzrost PKB na poziomie 5-10%. Przez jakiś czas.

Kiedy osiągają względnie dobre wskaźniki - ten wzrost bardzo mocno zwalnia. I to jest dość logiczne. W państwie które ma PKB w postaci 1 wielbłąda - jeśli pojawi się drugi wielbłąd - PKB rośnie o 100%.
We Francji, gdzie każdy mieszkaniec mógłby sobie kupić pewnie średnio z 500 wielbłądów - wzrost dobrobytu o 1 wielbłąda to kropla w morzu.

Tak samo działa to w Japonii, której PKB rośnie od wielu lat bardzo powoli (np. w latach 90 - 1,5% rocznie). W porównaniu do ok. 5% w latach 80 tych.

A może w ogóle porównajmy Francję z 1960 do Japonii z 1945 ? ;-)

Akurat w Chinach kładzie się coraz większy nacisk na ekologię. Obecnie produkują najwięcej paneli solarnych na świecie i instalują ich największą ilość. Znają koszty zanieczyszczenia środowiska, leczenia chorób z tym związanych etc.
Długoterminowo ochrona środowiska się po prostu opłaca. Alternatywą są bardzo wysokie koszty leczenia obywateli.
Państwo inwestuje w wykształcenie etc. każdego obywatela ogromne pieniądze. Jeśli ten człowiek choruje i nie może pracować - to te pieniądze są wyrzucane w błoto. Straty generowane w ten sposób są gigantyczne.

Ciekawa obserwacja i porównanie. Uważam, że trafiłeś w sedno. Balans, umiar, do tego zatrzymanie się i spojrzenie z dystansem na wszystko jest potrzebne w drodze do celu. Także dostrzeganie i docenianie z małych rzeczy to esencja bycia szczęśliwym. :)