Wiele osób opisuje ten film jako spotkanie rodzinne podczas, którego prędzej czy później, dochodzi do konfliktów i na światło dzienne wychodzą różne sprawy i sprawki. Nie do końca to tak jest bo to tylko nośny pretekst.
Film ma dużo większe ambicje i to uważnemu widzowi nie umyka.
To obraz, gorzki, Rumunii i Rumunów po przekształceniach 1989 roku, to próba analizy co z tamtych czasów i ideałów, które im towarzyszyły zostało, a co po drodze zagubiono. Dla mnie to obraz bardzo gorzki od samego początku aż po śmiech bohaterów w końcowej scenie gdy wreszcie udało się zasiąść do stołu. Choć też nie do końca wszystkim. Uważny widz zwróci uwagę na bardzo ciekawy, wręcz symboliczny wątek z garniturem. Znakomity pomysł. A takich smaczków jest tam bez liku jak choćby od czasu do czasu rzucane myśli o współczesnej otaczającej ich rzeczywistości. Wątki te podawane są jakby w trzecim planie, ale to nie znaczy, że to właśnie one nie są dla bohaterów filmu najistotniejsze.
Bardzo dobre kino i niestety obce polskiemu filmowi. U nas takie filmy nie powstają jakbyśmy żyli na innej planecie lub co najmniej „zielonej wyspie”. To też film o kulturze rozmowy i jej upadku.
I na koniec skojarzenie z filmem, które dość szybko się narzuca, to „Dyskretny urok burżuazji” Bunuela.