Przewagą kolosalną części pierwszej jest klimat , artystyczne wręcz momentami ujęcia kamery i surrealizm momentami przeradzający się w obrzydliwy koszmar. W części drugiej pojawia się surrealizm, pojawiają się dobre zdjęcia, ale reżyseria jest średnia, scenariusz słaby i gra aktorska gł. bohaterki zaledwie przeciętna. To co intrygować mogło w jedynce pewnym niedopowiedzeniem, tajemniczością , tutaj jest wyłożone na tacy a efekty specjalne aż tryskają z ekranu i w pewnym momencie te efekty stają się sztuką dla sztuki, takim tanim fajerwerkiem za którym nic się nie kryje. Dość chaotyczna narracja i brak stopniowania napięcia bo od początku mamy "nawał" efektów specjalnych i scen "strasznych" zamiast ciekawego klimatycznego wprowadzenia. Trochę na zasadzie: jak najwięcej stworków w jak najkrótszym czasie. Strona wizualna ratuje jednak ten film paradoksalnie bo bez niej zostałaby sama gł. bohaterka i jej niewydarzony wzrok. Do tego dochodzi mnóstwo pseudoreligijnego bełkotu i McDowell robiący z siebie idiotę. Dwie albo trzy klasy niżej niż jedynka , twórcy stwierdzili że widz zupę woli jeść chochlą a nie łyżką....