Dla mnie najstraszniejszym horrorem był Blair Witch Project bo uruchamiał moją wyobraźnię w
100%, ale ten film też jest genialny, aktorzy grają bardzo dobrze jak na horrory, a pozycja nie
udaje, że ma fabułę, fabułę, która zarazem jest ciekawa, rozbudowana i skłaniająca do refleksji -
tak tak, cały czas mówimy o horrorze. Nie jest to kolejny slasher gdzie grupka młodych ludzi
ląduje w domku w lesie i jest mordowana w najróżniejszy sposób przez - tu wkleić cokolwiek,
wszystko już było. Mroczny, wyjątkowy klimat, świetna muzyka, wrażenie osamotnienia i jakaś
dziwna nostalgia, która mnie ogarnia przy scenach z sepia-patynowym oświetleniem powodują,
że uważam ten film za jeden z najlepszych horrorów wszech czasów. Klimat wwierca się w
podświadomość, zasiewa niepokój, szepcze o nieokreślonych, ale niebezpiecznych rzeczach,
snuje się niczym mgła. Nie jest to na pewno film dla miłośników Hostelu, gdzie reżyser stara się
straszyć widza kolejnym wiaderkiem krwi, krzykiem i kawałkiem mięsa na zasadzie "kawę na
ławę". Nie jest to również film dla miłośników filmów wyskakiwanych w typie teksańskiej
masakry, gdzie mamy BUM dźwiękowe i nagle nie wiadomo skąd wylatuje paskudna postać. Dla
mnie ta pozycja posiada wyjątkowy, wysublimowany, genialny klimat, który -jestem tego
świadom- nie każdemu się spodoba. Zaznaczam, że nie trzeba grać w grę, żeby się w tym filmie
zakochać. Ja nie grałem. Polecam.