I aż szkoda, że te wszystkie irracjonalne i bezsensowne zachowania oraz cała masa błędów i nielogiczności zepsuły cały film. Naprawdę mógłby to być kawał dobrego kina.

Zwykle jestem krytyczny wobec takich rzeczy, ale nie w tym filmie. Był świetny jak dla mnie.

Dla mnie nie. Myślę że kolejność odegrała tu decydujące znaczenie. Błędy i wszystkie mniejsze lub większe głupoty były już od samego początku, co mnie od razu nastawiło na wyłapywanie kolejnych wpadek, zamiast skupić się na opowiadanej historii i przesłaniu, które miało we mnie pozostać. Ja zazwyczaj mam odwrotnie i sporo rzeczy uchodzi płazem, ale nie w tym filmie ;) Choć z drugiej strony to taki film, który ma mniej więcej tyle samo zwolenników, co przeciwników.

Myślę, że nie powinno się tego filmu odbierać dosłownie, w ramach rzeczywistości i logiki. To alegoria.

Szukanie logiki w filmie, który miał być z założenia surrealistyczny jest kompletnym niezrozumieniem filmu jako takiego, nawet nie konkretnie tego. Jak wspomniała przedmówczyni, szpilka, brak logiki jest tutaj bardzo zamierzony. Ktoś gdzieś indziej napisał, że sceny walki były kompletnie bez sensu. I dobrze! miały być bez sensu!

Przyjmując te cechy jakie wymieniłeś (tj. zamierzony brak logiki i sensu zdarzeń), czołowym przedstawicielem surrealistycznego nurtu mogłoby być "Sarnie Żniwo". Jeżeli miał być z założenia surrealistyczny, to coś od początku jest z nim nie tak, bo założenie nie jest spełnione. Świetnymi przykładami (i filmami w ogóle!) surrealizmu są moim zdaniem wielokrotnie wałkowany i bardzo często wspominany w publikacjach "Pies Andaluzyjski" Bunuela i mało znane anime "Mind Game".

Problem ze Snowpiercerem, jaki mi bardzo doskwiera polega na tym, że ten film właśnie stara się zachować logikę i spójność, mieć jasne przesłanie pełne symboli, alegorii, odniesień. Zdaję sobie sprawę, że krążący pociąg miał być metaforą ciągłości trwania ludzkości, jedni się rodzą, inni umierają, a koło życia cały czas się toczy itp. Kolejność czy układ pasażerów też przecież był swego rodzaju rozszerzeniem na całą ludzką populację - najwięcej ludzi prostych, biednych, walczących o spełnienie najprostszych potrzeb zgromadzonych na końcu wagonu, kolejne miały w sobie coraz więcej przepychu i coraz mniej ludzi, następowała tam "elitaryzacja". Tylko że gdy zaczniemy sobie zadawać pytania na temat tej metafory, wgłębiać się w nią, to dla mnie jest to kolos na glinianych nogach. Już nawet nie chodzi o rzeczy typu "dlaczego ten pociąg się wykoleił po uderzeniu w te zaspy?", tylko o punkt wyjściowy i decyzje bohaterów - dlaczego zdecydowali się na bunt dopiero w tym momencie? W ogóle to dlaczego ci biedniejsi są tam tłoczeni? Za to, że nic nie potrafią? Przecież coś muszą umieć, być może jakieś mechaniczne rzeczy potrzebne do utrzymania pociągu w ruchu. Że są pasażerami na gapę? I co, i tak będzie do końca, aż umrą/pozabijają się sami? Jak ich nie zabijać, to czemu wszystkich więzić? Nie czuję tego.

Inna sprawa, że też w ogóle nie pamiętam jakichkolwiek rozterek moralnych bohaterów na temat zasadności takiego postępowania, ale widziałem ten film dawno temu, więc może mnie tutaj pamięć zawodzi. I o ile jestem w stanie zrozumieć ludzi, którym film się podobał, o tyle stwierdzenie, że jest to film surrealistyczny, jest po prostu głupie.

Ty w ogóle nie rozumiesz dziewczynko, co znaczy termin surrealizm

Całe życie w błędzie :<

A jak oglądałeś Alicję w Krainie Czarów skończony głupku i pozerze, to tez od początku liczyłeś błędy i pochwaliłeś się później na Filmwebie?

Nareszcie! Wkurzyłem kogoś na Filmwebie!
Nie, nie liczyłem błędów - być może dlatego, że Alicja w Krainie Czarów to bajka. Snowpiercer to sf mający zapędy na filozoficzne dzieło i bycie czymś więcej niż bajką.

Raczej rozbawiłeś :D a kto ci tak powiedział troglodyto, że to aspiruje do dzieła filozoficznego? Jesteś po prostu stuleją umysłową, która z braku intelektualnych możliwości nie potrafi sklecić kilku sensownych argumentów. Poczytałeś kilka komentarzy na Filmwebie no i jak wszystkie małpy piszą "o kuuuurła ale gupi film" to poleciałeś z prądem. Tymczasem spieszę z wyjaśnieniem - Snowpiercer to film w którym logika stoi na ostatnim miejscu - największą siła filmu (wcale nie twierdzę, że jakiegoś wybitnego czy nawet dobrego) jest podatność na wszelkie wariacje interpretacyjne. Nie rozumiem dlaczego takie szympansy jak Ty wypisują o błędach w scenariuszu, pomijając całą resztę, podczas gdy sracie z radości, oglądając jeszcze większe kretynizmy w stylu Matrixów, X-menów itp.

Cieszę się, że w środku niepotrzebnych inwektyw kierowanych w moją stronę znalazł się jeden sensowny argument, z którym się zgadzam. Nie uważam jednak, by te wszelkie wariacje interpretacyjne były na wysokim poziomie; w moim odczuciu są trywialne, niewymagające głębszego zastanowienia, niekonsekwentne i prowadzące donikąd. Ale to tylko moje opinia, tu możesz śmiało się nie zgodzić.

Wspomnę jeszcze o jednej rzeczy - podczas oglądania filmu moja tolerancja błędów i nielogiczności w filmie od razu spada w momencie, kiedy zaczynają się one wcześniej, niż świat przedstawiony zostanie przedstawiony. Jeżeli coś jeszcze pamiętam ze Snowpiercera, to fakt, że te dziury pojawiają się tu wyjątkowo szybko, zanim zdołałem wsiąknąć w zlodowacony świat. Stąd moja niska ocena.

No to się kolega popisał wkładając xmeny i Matrix w jeden wór. Za to inwektywy jakie barwne i merytoryczne! Nie wiem sama... chyba pogratuluję...

Koles daleś 10 baby driver, więc weź przestań robić się na wieszcza narodu. lol.

Zupełnie jak "masa błędów i nielogiczności" w dzisiejszej ludzkości.

To wtedy najlepszym filmem w historii byłaby "Mordercza opona"/dowolny blockbuster :p

Szalenie błyskotliwe wnioskowanie, prosimy skomentuj coś jeszcze

Na co masz ochotę? :)

Mnie również bardzo się spodobał. Czytałam tu wiele negatywnych opinii, że "nielogiczny" lub "mało realny" scenariusz. Cóż, to tak jakby X-menom zarzucać że przecież rękami nie zatrzyma się rakiet i nie podniesie mostu, nie zmieni się pogody siłą woli. Albo godzimy się na przedstawione w filmie, fantastyczne realia i wchodzimy w ten świat albo możemy go w całości odrzucić po pierwszych minutach filmu.

Film nie tylko jest ciekawą alegorią współczesnego kapitalistycznego społeczeństwa (konflikty klasowe, ograniczone zasoby, problemy ekologiczne, przeludnienie), ale też, co mnie zachwyciło, pozostaje niejednoznaczny pod względem przekazu, przekonująco pokazuje zarówno racje ludzi chcących zachować status quo jak i walczących o lepsze warunki życia buntowników.
Może wymienię tu kilka narzucających się po seansie pytań : (spoiler!)
1. Pytanie o zasadność rewolucji oraz o to czy ludzie z ostatniego wagonu mieli do niej prawo: z jednej strony ci bogacze w lepszych wagonach mogli być dobrani na podstawie jakichś szczególnych umiejętności (fryzjerzy, kucharze, ludzie obsługujący maszynerię pociągu, strażnicy) z drugiej strony, w większości przypadków w dostaniu się do lepszej klasy przeważało prawdopodobnie kryterium ekonomiczne (więc można się domyślić, że milionerzy na wieść o zagładzie wydali oszczędności całego swojego życia na taki bilet). Z drugiej strony "pasażerowie na gapę" przeżyli w pociągu tylko ze względu na dobrą wolę właściciela (mógł ich wszystkich pozabijać) więc czy nie powinni się cieszyć, że w ogóle pozwolono im przeżyć i dano coś do jedzenia ? Do tego dochodzi kwestia ograniczonych zasobów żywności. Czy Ci którzy słono zapłacili za swoją przyszłość w pociągu nie mają prawa do wygód? Na jakiej podstawie ci z ostatnich wagonów skarżą się na swój los? Czy, rzeczywiście są w takim samym stopniu ludźmi jak ci z przednich wagonów? To prowadzi znów do smutnych wniosków dot. życia determinowanego statusem majątkowym oraz różnej "wartości" życia bogatych i biednych (podczas gdy dzieci bogaczy kształciły się w prowizorycznej szkółce, dzieci biedoty narażano na niebezpieczną pracę przy naprawie pociągu)
Kolejna kwestia - Jeśli o prawach jakie nam przysługują decyduje zawartość portfela (co ma miejsce we współczesnym świecie), a nie sam fakt przynależności do gatunku ludzkiego, to ci biedni z góry skazani są na porażkę i nie mają wiele do stracenia - zamieniają się w niszczącą, zbuntowaną siłę, która dąży do zemsty na gnębicielach.

2. Czy istniały jakieś alternatywne rozwiązania sytuacji społecznego konfliktu, które zapobiegłyby końcowej katastrofie i wykolejeniu się pociągu?
- Curtis mógł się poddać (po rozstrzelaniu większości jego ludzi), nie przejąć władzy po Wilfordzie oraz pozwolić ludziom Wilforda na zabicie Namgoonga z córką i zostawić dziecko Tanyi pracujące w trybikach lokomotywy
- Curtis mógł przejąć władzę po Wilfordzie (mógłby go nawet zamordować) , ale i nie pomógłby Namgoongowi w wysadzeniu drzwi (zapobiegłoby to lawinie i wykolejeniu pociągu). To byłoby moim zdaniem najlepsze wyjście. Po przejęciu władzy, móglby dokonać sprawiedliwszego rozdziału porcji żywnościowych i dostępu do wygód typu sauna, prysznice, przedziały z oknami. Wszystkie dzieci uczyłyby się w szkółce, a jeśli doszłoby do jakiejś awarii to do jego naprawy wybierano by losowo jedno dziecko z pośród wszystkich w pociągu. Tak samo losowo możnaby wybierać grupę zwiadowców, która co jakiś czas wychodziłaby z pociągu na ląd i badała pokrywę śnieżną oraz szukała śladów życia.
Być może przez pewien czas potrzebne byłyby jeszcze straże do ogarnięcia ogólnego chaosu (bogaci prawdopodobnie buntowaliby się z powodu równego rozdzielania racji żywnosciowych i przywilejów) , biedni zaś mogliby próbować przywłaszczyć sobie za dużo. Tym sposobem ludzkość mogłaby przetrwać w pociągu jeszcze kilka lat, aż życie na ziemi stałoby się znów możliwe.

Niestety, Curtis dał się ponieść emocjom. Zamiast kalkulować i myśleć o odpowiedzialności za wszystkich pasażerów ( jak na przywódcę przystało) jemu przypomniało się, że jadł małe dzieci, zabił matkę i (co gorsza) obiecał umierającej Tanyi, że odnajdzie jej syna. Jakby tego było mało, pomógł w realizacji idiotycznego planu Namgoonga, przez co wykoleił pociąg i pozabijał niemal wszystkich pasażerów (w tym siebie). Pytanie jakie szanse na przeżycie ma ta dziewczyna z dzieckiem (która nota bene nigdy wcześniej nie była na ziemi ) - nawet jeśli kalkulacje Namgoonga się sprawdziły i okaze się że zlodowacenie ustępuje (niedźwiedź polarny) , to jednak bez pożywienia, ciepła i schronienia nie wróżę jej długiego życia. Szanse na to , że na nowo zaludni planetę są marne. Do tego dochodzą ogromne straty ekologiczne (zwierzęta morskie i rośliny z pociągu zginęły).
Curtis, który stał się za to wszystko odpowiedzialny uratował być może jedno dziecko, ale zabił wszystkie inne (wraz z rodzicami). Czy to ma sens? Kolejna kwestia z tym związana - na ile taki przywódca, jakim bez wątpienia stał się Curtis, który odpowiada za dużą grupę ludzi (Ba! całą ludzkość pozostałą przy życiu) może myśleć o swoim sumieniu, przyjaciołach i złożonych obietnicach, a na ile kierować się powinien dobrem ogółu. Jednym słowem prywata (niekoniecznie w złym tego słowa znaczeniu) czy dobro wspólne, kosztem poświęcenia kilku/ kilkunastu jednostek.
Wydawało mi się, że podejmując decyzję o rewolucji zdaje sobie sprawę z koniecznych poświęceń i strat w ludziach. Niestety, w momencie przejęcia władzy kompletnie się pogubił i nagle zaczął spoglądać na jednostki zapominając o masach (za które był odpowiedzialny)
(koniec spoilerów)

Wiem, że strasznie długi komentarz, ale film jest niezwykle prowokujący intelektualnie. Szczerze polecam!!!

Wątków dużych i małych "wącików" była cała masa, na pewno obejrzę ten film jeszcze nie raz i sobie bardziej przeanalizuję. Tak czy siak to nietuzinkowe dzieło.
Co do punktu 1 i prawa ubiegłych do rewolucji to nie zapominajmy, że biedota żyła na totalnym marginesie, ale jak zaistniała potrzeba to była wykorzystywana (dzieci lub skrzypek) , a z kolei wagony najbliższe lokomotywie pogrążone były w dekadencji, rozpadzie społecznym. Bogacze mieli wszystko, mieli dóbr za dużo, nie wiedzieli już co ze sobą zrobić, totalny upadek. Ten stan rzeczy należało zmienić , a to może tylko przewrót , rewolta, obalenie starych układów.

dzięki za odp! Napisałam tak długi komentarz i byłam prawie pewna, ze nikt tego nie przeczyta :)
Punkt 1 - tak, ale w filmie pokazane są dwie racje tj. bogaci patrzą na społeczeństwo hierarchicznie (ta opowieśc o butach i głowie, ekosystemie etc.) , w myśl logiki jaką rządzi się kapitalistyczne spoleczeństwo (bogaty ma większe prawa i przywileje) to ci z lepszych klas mają racje - w końcu oni wykupili sobie bilet, a tamta klasa najuboższych to darmozjady, które jadą na gapę i zyją tylko dzieki łasce Wilforda ergo Wilford wraz z najbogatszymi mogą wykorzystywać ich do prac jakich sami by się nie podjeli, dawać podłe żarcie , pozbawic okien, terroryzować, zmniejszac populacje.
Właśnie ten film pokazuje, czasem w nieco wyolbrzymiony sposób, typowe problemy naszych społeczeństw tj. duże dysproporcje majątkowe/ wykluczenie społeczne/ nierowność wobec prawa, brak perspektyw dla biedoty etc. Pytanie czy takiego społeczeństwa chcemy i zgadzam się z tobą, że w kategoriach ogólnoludzkich, humanistycznych tego typu układ jest nie do przyjęcia a rewolta była tu jak najbardziej uzasadniona. Pozostaje jednak pytanie co potem. Dlatego wspomniałam o alternatywach - moglibyśmy mieć 1. powrót do dawnego stanu (bo większość rewolucjonistów została rozstrzelana) ,2. jakąś wizję "komunistycznego" społeczenstwa z równym rozdziałem dóbr z pociągu (o czym pisałam) ale też z przywódcą i strażnikami pilnującymi porządku (wydawało się to najlepszym wyjściem) 3. Anarchia - czyli de facto to co się stało - pociąg/więzienie zniszczono, wiekszość zginęła, a dwoje wybrańców wydostalo się na wolność. Problem w tym, że ta "wolność za wszelką cene" równała się śmierci i wybierać ją w takich okolicznościach było zwyczajną głupotą.

Nie zgodzę się z tym że to jest alegoria kapitalizmu. Przejście z ostatniego wagonu na jakiś lepszy było nie możliwe chyba że posiadałeś umiejętności których nie posiadała kastra bogaczy (np. skrzypek).
Ostatni wagon nie może skorzystać udogodnień lepszych wagonów.
Dodatkowo nikt nie używał pieniędzy.
Ten ustrój to mieszanka kapitalizmu-socjalizmu .

Ten ustrój, którego metaforą jest ten pociąg to NWO. Ten film jest wizjonerski.

"Napisałam tak długi komentarz i byłam prawie pewna, ze nikt tego nie przeczyta :)"

Ci, którzy się zastanawiają nad filmem przeczytają. Bardzo ciekawe spostrzeżenia.

Obalanie starych układów. Z perspektywy pariasów może to wyglądać jak walka o wolność. Ale przecież ten pociąg nie mógłby inaczej funkcjonować. Żeby przeżyć musiano utrzymywać stałą prędkość, czy ilość pasażerów i zwierząt w akwarium. Najważniejsze powiedział pod koniec sam Wielki Maszynista, czy tam Strażnik Lokomotywy (w zależności od tłumaczenia), że wszystkie rewolucje były zaplanowane, a dowódcy ostatniego przewrotu wprost zaproponował władzę po swoim odejściu.

Także przeczytałem. Dziękuję za lekturę!

Dobrze napisane. Zgadzam się z większością twoich wypowiedzi. Co do decyzji Curtisa - oczywiście była nielogiczna, bezsensowna, przyniosła zagładę pociągu wraz z ludźmi i zachowanych zasobów.. Ale - była po prostu ludzka. I całkowicie zaprzepaściła przetrwanie ludzkości ;)

Świetnie napisane!

Bardzo ciekawa dyskusja :) Ja zwykłam się nie rozwodzić nad filmami, powiem tylko że mi się podobał, zapewnił mi rozrywkę, no i Ed Harris którego uwielbiam w każdej postaci :D A Kapitan Ameryka też niczego sobie ;) Mocno subiektywna ocena 8/10 (chociaż waham się czy nie zmienić na 9/10) Pozdrawiam.

Nie wiem jak w 2014 roku można nakręcić coś tak nieoryginalnego i jeszcze uzurpować sobie prawo do porównywania do Orwella. Metafora tak głęboka, że co inteligentniejsze dziecko w podstawówce by załapało.

Dla niezidiociałych metafora oczywista, ale dla większości gatunku nadal nie do ogarnięcia, smuteczek.

Mniemam, że należysz do tej pierwszej grupy...?

Nie jest to jakaś kasta z którą się rodzisz lub nie, więc walczę o to.

Twórcy tego filmu uzurpują sobie prawo do porównań do Orwella?
W jaki niby sposób?

Wizja przyszłości, więc i o absurdy, patrząc z naszego punktu widzenia, nietrudno. Jednak film jest spójny, ciekawy z dającym do myślenia zakończeniem. Wiele było filmów o walce z systemem, ale takiej abstrakcji jeszcze nie oglądałem.

Historyjka infantylna i naciągana, co kilka sekund robienie k..y z logiki. Alegorii świata w takim nędznym wydaniu jest na pęczki.
Kino klasy C.

Nie widzę tu alegorii świata, widzę antyutopię

Podstawowy problem to, że z postapokaliptycznej dystopii ten film się w pewnym momencie przeistacza w "Alicję w krainie czarów".

Dzięki za cynk, wiem już za jaką następną powieść się brać :)

Dokładnie, mam takie same odczucia, film zostaje w pamięci na bardzo długo.

Gdy słucha się pani Spurek można odnieść wrażenie że nasza rzeczywistość zmierza w stronę takiego pociągu. Dla nas mięso z robaków, a dla elit soczyste steki.

przesłanie tego filmu jest jasne "the system is rigged". Nigdy nie ma żadnej prawdziwej rewolucji, one zawsze są ustawką elit.