Craig w roli Bonda zakończył swoją podróż, a seria wreszcie wróciła na tor z dawnych lat. Pojawił się upragniony humor z czasów Connery'ego, choć nie jest już tak przerysowany. Da się odczuć, że szczypie swoją obecnością w subtelny sposób i jeszcze te gadżety od Q, ahhh. Bardzo podoba mi się przedstawienie postaci agenta z ciemnej strony, Daniel rewelacyjnie zagrał od swojego debiutu i wisienkę przyłożył w Spectre. Mam poważne obawy, kto i czy da radę go zastąpić. Natomiast szkoda, że Monica Bellucci była postacią drugo planową, a rolę partnerki odegrała Seydoux. Jest to moje subiektywne odczucie, brakowało mi czarnowłosej Vesper graną przez Eve Green i jakakolwiek inna kobieta przy Bondzie będzie przy niej jej cieniem.

Adele nie słucham i jedyny kawałek, który do mnie przemawia to Skyfall. Szkoda, że nie dała popisu w Spectre. Sam Smith wniósł bardzo dużo klimatu ale nie miałem już tych ciar i nie czuć był tej mocy.
Na film warto pójść chociaż dla pierwszych 15 minut. Scena w Meksyku, która trwa około minuty BEZ CIĘĆ (!!!) to mistrzostwo. Operator płynie za Craigiem, filmuje z róznych perspektyw i jest to jedyne tak długie ujęcie w całym filmie, potem każda akcja jest bardzo szybko cięta, a kwestie fabularne trwają do około 30 sekund. Miałem pewne uwagi do efektów specjalnych, szczególnie do tłumu podczas festiwalu. Musiałbym przeklatkować film na spokojnie, ale odniosłem wrażenie, że ludzie byli skopiowani komputerowo. Czy film z takim budżetem, nie mógł sobie pozwolić na prawdziwych statystów na tą jedną scenę?

Spectre ogląda się bardzo przyjemnie, większość scen jest pokazana z centralnej kompozycji. Widz nie ma problemu z ogiarnięciem co dzieje się na ekranie, operator sprytnie eksponuje najważniejsze jej fragmenty. Ponadto kompozycja ta pozostaje niezmienna od Skyfall i często była budowana na pionowych liniach. Czytałem, że Łukasz Bielan przejął stanowisko głownego operatora kamery i moim zdaniem wykonał swoją robotę równie mistrzowsko co Roger Deakins w Skyfall. W całym filmie domują dwie barwy, niebieski i pomarańczowy. Zimno, ład i wyrachowanie przypisano pierwszemu kolorowi, natomiast pomarańcz ewidentnie pojawiał się w scenach z szybkimi ujęciami i akcją. Bielan udowodnił również, że potrafi wykorzystać swiatło zastane, warto zwrócić na to uwagę podczas dialogu Bonda z Moneypenny w mieszkaniu. Idealne dopasowanie światła z lamp i kuchni doskonale doświetliły scenę.

Spectre pomimo moich wielkich oczekiwań dał radę, fabularnie wybrał bym jednak Skyfall, choć pisząc to wciąż mam wątpliwości. Poprzednia część była mocniejsza, wprowadziła więcej zmian w fabule i stąd moja opinia. Operatorsko jest to wciąż najwyższa klasa kinematografii. Bardzo polecam wybrać się do kina i pożegnać się z Danielem Craigiem, naprawdę warto.