Środek syberyjskiej tajgi. Tu żyje się na tyle, na ile pozwoli przyroda...
-Możemy ją zarżnąć na mięso - mówi sześcioletni Lioszka.
-Nie gap się! Jedz cholero, przytyj trochę! - kończy, patrząc na kozę.

...Wokół tylko gęsty las i dzikie zwierzęta, od których nawet ludzie się tu niewiele różnią; gotowi w każdej chwili do ataku, pazerni na namiastkę uczuć. Historię Lioszki kontrastuje los żołnierzy, których dowódca jest idealnym przedstawicielem okrucieństwa i brutalności systemu.

Leciwy dziadek jest dla chłopca jedynym oparciem i rodzina. Matka dawno zmarła, a ojciec wyjechał i mimo słabnącej nadziei na jego szczęśliwy powrót do domu, Lioszka tęsknie go wyczekuje. Jedynym gościem w chatce pośrodku złowrogiej tajgi bywa wuj Jurij, przynosząc wieści z "reszty świata".

Zimna, obca, zamknięta i odrzucająca pustką samotności Syberia, przedstawiona jest surowo i minimalistycznie, czyli jednak realnie. Skąpe i wrogie, jak syberyjski krajobraz, są tu również dusze ludzi, których losy splatają się że sobą, niezależnie nawet od ich woli. Dzieli ich świat wyobrażeń, lecz nierozerwalnie łączą realia syberyjskiej walki o przetrwanie.

Sława Ross w zapierającej dech w piersi sekwencji obrazów pokazuje, niemal biblijne, rozróżnienie dobra i zła, życie bez miłosierdzia. Choć, zdaniem reżysera, prawdziwe człowieczeństwo to zdolność okazywania współczucia, to tu frazes ten zastępuje zezwierzęconą rzeczywistość.

Syberia, późna jesień. W małej chacie gdzieś w tajdze żyje dziadek Iwan z wnuczkiem Lioszką. Chłopiec czeka na powrót ojca, a jedynym jego przyjacielem jest zdziczały pies. Życie w tym odosobnionym miejscu jest na tyle ciężkie, że starszy mężczyzna zgadza się, by chłopak spędził zimę u rodziny w pobliskim miasteczku. Jednak wracający do domu po wizycie u Iwana wujek Jura zostaje zaatakowany przez dzikie psy, wałęsające się po lesie. Gdy po kłótni z dziadkiem Lioszka wpada do studni, starszy mężczyzna postanawia udać się w długą i niebezpieczną drogę w celu wezwania pomocy. Tymczasem w okolicy przebywają także dwaj żołnierze, poszukujący dziewczyny do towarzystwa dla swojego zwierzchnika.

Późna jesień na Syberii. W opuszczonej wiosce, pośrodku tajgi, żyje starzec Iwan i Lieszka - jego siedmioletni wnuk. Obaj czekają na ojca chłopca, który opuścił ich dwa lata temu i dotąd nie wrócił. W sąsiedztwie grasuje wataha bezdomnych psów, która pożera wszystko, co żyje. Jeden z tych psów to najlepszy przyjaciel Lieszki. To staje się powodem częstych kłótni z dziadkiem. Wuj Jury, daleki krewny rodziny, przynosi im czasem trochę jedzenia. Podczas jednej z wypraw wuj Jura zostaje zaatakowany przez bezdomne psy i znika bez śladu.

Późna jesień na Syberii. W opuszczonej wiosce w środku tajgi żyje starzec Ivan i Leshia — jego siedmioletni wnuk. Obaj czekają na ojca chłopca, który opuścił ich dwa lata temu i dotąd nie wrócił. Ivan to starowierca, który często modli się do jedynej posiadanej w domu ikony. Do tego samego zmusza też chłopca. W sąsiedztwie grasuje wataha bezdomnych psów, która pożera wszystko, co żyje. Jeden z tym psów to najlepszy przyjaciel Leshii, co powoduje częste kłótnie z dziadkiem. Wuj Yuri, odległy krewny rodziny, przynosi im czasem trochę jedzenia. Wracając pewnego dnia z jednej z takich wypraw wuj Yuri zostaje zaatakowany przez bezdomne psy i znika bez śladu. Dziadek i wnuk nie mają już skąd brać jedzenia. We wsi pojawiają się złodzieje, którzy plądrują domy w poszukiwaniu ikon. Kradną Ivanowi ikonę, a jego samego dotkliwie biją. Poturbowanym dziadkiem zajmuje się Leshia. Robi dla niego obrazek z wizerunkiem żółtego Boga i modli się do niego o życie Ivana. Psy pożerają ich jedyną kozę, a widmo śmierci głodowej zmusza Ivana do polowania na psy. Pewnego dnia Leshia widzi, jak dziadek strzela do „jego” psa i postanawia uciec...