Film bardzo fajny i przejmujący. Doskonale odzwierciedla problem anoreksji, z którą zmaga się siostra Frannie, Shelly. Film jest ciekawy, bo pokazuje, że problem, jakim jest ta choroba, dotyczy nie tylko osoby, która na nią cierpi, ale całej jej rodziny. Jej problem, to problem całej rodziny Hunterów (matki, ojca i Frannie, która żyje w cieniu swojej "doskonałej" siostry). Z powodu choroby Shelly, rodzina powoli się rozpada, każdy z jej członków zaczyna żyć własnym życiem. Shelly to jedyne spoiwo, które ich jeszcze łączy. Kiedy umiera, nie mają już sobie nic do powiedzenia. Rodzice Shelly i Frannie rozwodzą się, każde z nich czuje się winne śmierci swojego dziecka. Natomiast Frannie, która do tej pory bezskutecznie poszukiwała swojej drogi, w końcu dostaje nową pracę i poznaje miłość swojego życia. Dla niej życie po śmierci siostry zaczyna się na nowo. Film przygnębiający, ale jednocześnie optymistyczny, bo dający nadzieję na lepsze jutro.