Oglądając patologię jak tą na załączonym obrazku, człowiek zastanawia się często, jakim trzeba
być potworem, chorym do granic możliwości tyranem, chociaż opisywany przypadek różni się
znacznie od typowego gnębiciela rodziny, by w tak wyrachowany sposób, niszczyć przez długie
lata swoich najbliższych. Tu ojciec...

Bardzo surowy, jeszcze bardziej surowy od wielu skandynawskich filmów myślę. Bez tonu moralizatorstwa, mimo że porusza trudny temat. O manipulacji w rodzinie, jak może ona przebiegać, dzięki czemu nikt spoza rodziny pewnie nie spodziewałby się co tak naprawdę w tej rodzinie się dzieje. Ukazanie płaczu jako próby...

Jakże to inne ujęcie tematu, hollywoodzkie twory raziłyby pompatycznością. A tutaj mamy zderzenie lat 70-tych (co powoduje pewnego rodzaju uśmiech) z tematyką, która poraża z ujęcia na ujęcie. Ten film krzyczy, ale robi to subtelnie. Świetne kino!

Film mnie przeraził. Należy on niestety do tych, w przypadku których koncentrujemy się nad treścią a nie formą- szkoda, bo niektóre sceny, zwłaszcza gdy Allan coś podgląda, są niesamowicie nakręcone. Ale wracając do fabuły- mamy do czynienia z całą gamą postaci, jak chociażby rewelacyjna hipochondryczka Didde,...

Niby taka zwykła patologiczna historia, ale dla mnie przynajmniej nie była mega przewidywalna jak
większość... ciekawa perspektywa.

Birk Larsen tutaj gra widzę.

nie mogę wystawić oceny. spodziewałem się czegoś znacznie cieplejszego, w rodzaju "Jabłek Adama", a film wali prosto przez łeb. w drugiej połowie wiele razy miałem ochotę przerwać seans. postać ojca jest obrzydliwa, odrażająca, mimo przerysowania postaci z czasem czuć jedynie rzeczywistą patologię, nie absurd.
rzadko...

Obiecałem sobie, że napiszę tą reckę niejako w ramach "pokuty", ponieważ oglądałem ten film już z 3 lata temu, ale podszedłem do niego jakoś tak po macoszemu, że finalnie wystawiłem mu dość krzywdzącą ocenę na poziomie 6/10, a film zasługuje przynajmniej na jedno oczko więcej - i należy mu się to jak psu buda (podobnie...

Film ciężki jednym słowem.Jednych znudzi,drugich obrzydzi,a jeszcze innych zasmuci.Jeden chłopiec pragnie naprawić świat,który zamyka się w niewielkim sklepie,w niewielkim miasteczku.tym światem jest jego własny ojciec,który jest parodią mężczyzny,człowieka w ogóle.polecam,ale nie każdemu.

czy ktoś wie w którym roku urodziła sie julie kolbech grająca sanne??

to chyba jeden z nielicznych tutulow ktory przetlumaczony w sposob posredni i doslowny mowi o filmie, jak placz w formie emocjonalnego szantarzu zmusza dzisi do rzeczy potwornych strasznych i jakze dla nich samych przykrych, film zdecydowanie godny uwagi poruszajacy trudny i bardzo bolesnego temat wykorzytywania dzieci...

Ciężki w temacie, klimacie i ciężki od wątków. Zbyt przeładowany moim zdaniem, przez co brakuje mu wyrazistości (więcej na blogu).
Dobra scena: gdy Allan łapie za rękę ojca w trakcie pierwszej mowy na pogrzebie (ten mały to wulkan emocji w środku, na zwenątrz skała).

No i odrażająca- pusta rozpacz. Sztuka...

http://kinoplex.gazeta.pl/filmy/2,110231,8703838,Sztuka_plakania.html

przez łzy

Nudny może być tylko w odczuciu osób, którym brak tej wrażliwości, do której odwołują się twórcy tego rodzaju kina.

Film bardzo trudny w odbiorze ciężki momentami wręcz ohydny jednak budzący skrajne emocje.. od nienawiści do głównego bohatera poprzez żal do matki obojętnośc starszego brata po współczucie dla najmłodszego dziecka.

Film widziałam będąc w Norwegii wśród kilkukulturowego towarzystwa. Film wzbudził oburzenie, zażenowanie ale na pewno otworzył szeroko oczy na sprawy o ktorych sie nie mówi, bo są wstydliwe, bo są z cienia. Film jest wstrząsający, piękny. Postać chłopca zagrana genialnie. Porusza wiele przemyśleń. Polecam go obiema...

ale irytujący z pewnością z powodu ojca i z bezsilności matki do całej tej sytuacji oglądając film ma się ochote zabić ojca z powodu jego pedofilstwa.

Wczoraj zostałem uraczony niezwykłym filmem; duńska "Sztuka Płakania" [reż. Peter Schønau Fog] to specyficzny hermetyczny świat pełen skrajnych i nieokiełznanych emocji, gdzie nieustannie łzy spotykają się z beztroskim śmiechem...śmiało można napisać, to zupełnie inny świat - to zupełnie inni ludzie - ale właśnie to...

Męczący. Trudny. Ciężki temat rodzinnego dramatu. Dla wytrwałych psychicznie.