Na ten film czekałem dłuuuugo. Gdy dowiedziałem się, że puszcza go TVN rzuciłem wszystko, co mogłem, żeby zasiąść przed telewizorem i wreszcie pooglądać produkcję Anga Lee. Przetrwałem nawet kurevskie długie reklamy. I co stwierdzam? Że "Tajemnica..." jest filmem strasznie rozczarowującym.

Dlaczego? Po pierwsze, najważniejsze... W całej historii drzemał strasznie duży potencjał, gdzie w filmie tak naprawdę została ona ledwie liźnięte. Przede wszystkim ten film opowiada o inności i o tym, że żyjemy w takim społeczeństwie, gdzie inność oznacza alienację i odosobnienie, że gdy ktoś odbiega o norm społecznych, ludzie uznają go za dziwaka. Ang Lee pokazał, że inność to znaczy być gorszym od reszty (a więc wbrew temu, co propaguje większość produkcji, gdzie na końcu zawsze okazuje się, że inność zwycięża i wpaja nam do głowy, abyśmy się nie zmieniali i nie udawali kogoś, kim nie jesteśmy).

Tak więc "Tajemnica Brokeback Mountain" to jest koniec końców dramat społeczny. Tymczasem przez pierwszą godzinę reżyser ukazuje nam melodramatyczne wydarzenia, które łączą obu bohaterów. Nie powiem, nawet fajnie jest to zrealizowane, ale tak naprawdę na przełomie reszty filmu, ten wątek wypada najsłabiej. W pewnym momencie nawet ta historia przynudza (bo ileż można oglądać jedno i to samo, z tą różnicą, że bohaterami są mężczyźni?). Moim zdaniem wątek wypasania owiec na Brokeback Mountain powinien zostać skrócony do absolutnego minimum, i skupić się bardziej na późniejszych relacjach bohaterów oraz ich przemian.

Kolejna rzecz... Bohaterowie... Zaprawdę powiadam wam, że w najważniejszych osobach, wokół których kręci się historia, tkwił strasznie gigantyczny potencjał. I został on koncertowo zmarnowany. Przecież tak naprawdę cała czwórka to genialnie zarysowane postacie i powinno być ich zdecydowanie więcej. Ennis to osoba, która nie godzi się na swoją inność. Chce się z tym ukrywać, a miłość do innego faceta traktuje jak przekleństwo. Jack z kolei akceptuje to, że jest gejem i jedyne czego pragnie, to żyć obok ukochanego. Ze względu jednak na niechęć Ennisa ogranicza się jedynie do paru numerków w górach (jak to sam powiedział), uwodzenia kobiet znajomych, czy przygodowe wypady do Meksyku. Równie świetne wrażenia robią kreacje kobiet. Alma to ledwo wiążąca koniec z końcem osoba, która w pewnej chwili dowiaduje się, że jego mąż jest gejem. I musi z tym żyć. A Lureen to zapracowana i wydaje się, że chłodna bizneswoman. Wszystkie te postacie są genialne i zdecydowanie im powinno poświęcić się więcej czasu, a tymczasem na planie widzimy cały czas dąsającego się Ennisa, co tak naprawdę po pewnym czasie zaczyna irytować. Jack pojawia się co jakiś czas na kilka minut, Alma właściwie gra postać epizodyczną, bo po pewnym czasie znika nam na dobre (a to właśnie ona według mnie jest najlepiej zarysowaną postacią), a Lureen przewija się gdzieś tam między scenami, będąc tłem dla Jacka.

Według mnie to on jest postacią zdecydowanie lepszą. Ennis to tak naprawdę zlepek paru schematów, które widzieliśmy już nie raz. Z kolei Jack jest osobą która nigdy do niczego nie doszła samemu (to że mu się powodzi zawdzięcza bogatemu teściowi), zawsze była wiecznym popychadłem i w cieniu innych. Powinno pokazać się więcej jego chłodnych relacji z teściem, rutynowe małżeństwo z Lureen, albo chęci ukojenia w ramionach innych facetów. Jack to zdecydowanie bardziej złożona postać niż Ennis. Mógłbym powiedzieć, że Gyllenhall zagrał genialnie, ale tego powiedzieć nie mogę, bo od scenarzystów dostał zdecydowanie mniej do zagrania.

I w ten sposób napisałem całą homilię, ale i tak nie wyjaśniłem dokładnie, dlaczego „Tajemnica Brokeback Mouintan” mnie rozczarowała. A szkoda bo to mógłby być jeden z najlepszych dramatów ostatnich lat. Zakończenie tego filmu uważam za jedno z genialniejszych, jakie ostatnio widziałem. Naprawdę, dawno nie zobaczyłem takiego finału, który wykipiał emocjami. Dlatego zamiast ‘dziesiątki’ daję temu filmowi ‘osiem’ , ale jednocześnie przyczepiał kartkę z napisem „rozczarowanie”.