Porażający dokument o korupcji policji i wymiaru sprawiedliwości w Meksyku. Nie do wiary, co tam się wyrabia. Niektórych może znudzić z powodu sposobu narracji.

Dwie kobiety na przemian snują powoli zza kadru opowieść o okropieństwach, które je spotkały. Powolna narracja jest ilustrowana zdjęciami ludzi podróżujących autobusem, widokami przesuwającego się za oknem krajobrazu itp. - zupełnie bez związku z opowiadanymi historiami. W dodatku wypowiedzi bohaterek co i rusz są przerywane i zostajemy sam na sam z rzeczonym "vlogiem podróżniczym". Rozumiem ideę przyświecającą wyborowi takiego a nie innego zabiegu stylistycznego - reżyserka chciała pewnie w ten sposób pozostawić widzowi czas na refleksję, na przyswojenie kolejnych fragmentów opowieści oraz skontrastować opisywane okropieństwa z poetyckością i spokojem kadrów. Jednym słowem - pozwolić historii wybrzmieć. Ale przez taki a nie inny montaż i koncepcję wizualną, ogląda się ten obraz niestety dosyć ciężko. I nie mam tu wcale na myśli ciężkiego kalibru relacjonowanych wydarzeń.

Ja, siedząc obok tak ciekawych pasażerek, jakoś zniosłem tę długą podróż autobusem, ale obawiam się, że wiele mniej odpornych na narracyjne niewygody osób wysiądzie na pierwszym przystanku.