W dobrym kinie bardzo cenię sobie postaci wyraźne, z charakterem i jasno zarysowane. O tyle, o ile para głównych bohaterów daje się jeszcze zrozumieć i przypisać momentami(choć nie za często, nie łudźcie się) do jakiejś rzeczywistości, o tyle wszystkie postecie drugoplanowe, to zlepki chorob psychicznych i fantasmagorii i wachlarzu zachowań wziętych z innej galaktyki

Naprawdę nie wiem, skąd reżyserka wzięła taką wizję świata, w ktorej wszscy się tylko kłócą, biją, ranią i próbują zgwałcić. Nie odnajduję w tym, co zobaczyłem na ekranie ani krzty świata rzeczywistego, nawet jeżeli nie należę do skrajnych optymistów i zawsze pociągał mnie naturalistyczny pogląd na świat.

Argument zakończenia otwartego również wydaje mi się wyssany z palca. Musiałoby istnieć jakiekolwiek zakończenie, a tym czasem niemalże wszystkie wątki otwarte od samego początku filmu pozostają niezamknięte, aż do jego końca.

Tylko ktoś, komu się przed wejściem na salę wytłumaczy, że jest to kino drogi pojmowane maksymalnie abstarkcyjnie, może wyjść po seansie bez pewnego niesmaku, a i to nie jest gwarantowane.

Nie polecam.