Stefania Rudecka jest guwernantką i panną do towarzystwa w rodzinie Michorowskich. Pewnego dnia poznaje młodego ordynata. zakochują się w sobie bez pamięci, jednak na przeszkodzie ich szczęścia stoją uprzedzenia i plany rodziny ordynata.

Ordynat Michorowski (Leszek Teleszyński) zakochuje się w guwernantce, Stefanii Rudeckiej (Elżbieta Starostecka). Ogłasza na radzie familijnej, że chce ją poślubić. Mimo protestów uzyskuje zgodę dziadka i babci. Odbywają się zaręczyny. Pewnego dnia Stefcia znajduje bilecik, w którym czyta, że w kręgach arystokracji będzie zawsze traktowana jak trędowata. Załamuje się psychicznie i zapada na ciężką chorobę.

Trzecia ekranizacja wydanej w 1908 r. powieści Heleny Mniszkówny (do 1939 r. książka była wznawiana przeszło 20 razy). Tytuł "Trędowata" stał się w powszechnej świadomości symbolem kiczu, hasłem wywołującym charakterystyczne reakcje - miażdżące opinie krytyków i aplauz tzw. szerokiej publiczności. Z takim przyjęciem spotkały się obie przedwojenne adaptacje filmowe - niema z 1920 r., w reżyserii Edwarda Puchalskiego i Józefa Węgrzyna, z Jadwigą Smosarską i Bolesławem Mierzejewskim, oraz dźwiękowa z 1936 r., w reżyserii Juliusza Gardana, z Elżbietą Barszczewską i Franciszkiem Brodniewiczem w rolach nieszczęśliwych kochanków. Ordynat Michorowski poznaje guwernantkę swej kuzynki Luci. Zakochuje się w pannie Stefanii Rudeckiej, zdobywa jej wzajemność. Ich miłość bulwersuje arystokratyczne środowisko. Szlachetnie urodzone damy i wykwintni panowie podczas balu jednoznacznie dają odczuć ubogiej dziewczynie, że wśród nich zawsze będzie trędowata, a jej małżeństwo z panem na Głębowiczach byłoby niewybaczalnym mezaliansem. Zrozpaczona Stefcia biegnie w strugach ulewnego deszczu przez park. Wkrótce spełni się to, co jej przeznaczone.

Stefania Rudecka (Elżbieta Starostecka), będąca guwernantką w domu Michorowskich, ale także i nauczycielką Luci (Lucyna Brusikiewicz) pewnego dnia poznaje młodego i zarazem przystojnego ordynata Waldiego (Leszek Teleszyński), w którym się zakochuje ze wzajemnością. Rozumie jednak, że podział klasowy nie pozwala im na związek. Mimo wszystko Waldemar walczy o Stefcię, nie chce jej stracić. Gdy w dworku wyprawiany jest bal, panna Rudecka przychodzi na niego, jednak nieakceptowana przez wyższe sfery zostaje nazwana "trędowatą", co przyczynia się do tragedii głównej bohaterki... Historia się powtarza, gdyż jak się okazuje babcia Stefci, zakochana w dziadku Waldiego, również musiała zrezygnować z wielkiej miłości...

Melodramat, który wzrusza kolejne pokolenia Polaków. Tytułową bohaterką filmu jest skromna, nieutytułowana szlachcianka Stefania Rudecka. Po doznanym zawodzie miłosnym przyjmuje posadę guwernantki u baronowej Elzonowskiej, ciotki młodego ordynata Waldemara Michorowskiego. Początkowo Stefania unika ordynata, u którego ją razi jego podejście do rzeczywistości; z wolna jednak pojawia się wzajemne zrozumienie i uczucie. Przypadkowo okazuje się z przeszłości, że dziadek Waldemara i babka Stefanii byli zakochani i zaręczeni, choć do małżeństwa nie doszło wskutek sprzeciwu rodziny ordynata. Obawiając się powtórzenia sytuacji, Rudecka zamierza opuścić rezydencję Michorowskich, ale zdecydowany na ślub Waldemar przezwycięża przeszkody i doprowadza do zaręczyn ze Stefanią. Arystokratyczne środowisko jest oburzone mezaliansem, który ma zamiar popełnić Michorowski.