Kiedy kilka lat temu obejrzałem ten film, byłem nim bardzo rozczarowany.Spodziewałem się chyba,ze będzie to taka jakby skrócona wersja serialu,ale się pomyliłem.Byłem niepocieszony choćby tym,że zabrakło wielu aktorów,którzy tworzyli klimat miasteczka.Raziło mnie tez to,że rejony były jakieś inne.Moją wypowiedź sprzed trzech lat mozna przeczytać przy komentarzu "Mało mroczna otchłań",gdzie się dopisałem.
Wczoraj obejrzałem "Twin Peaks:Ogniu krocz ze mną" drugi raz i spojrzałem na ten obraz trochę z innej perspektywy.Po pierwsze miło jest zobaczyć Laurę Palmer żywą, to jak chodzi do szkoły,usmiecha się,rozmawia.Można w końcu zobaczyć jak wyglądało jej zycie.Przekonać się o tym,że zdawała sobie sprawę,że spada w jakąś nieskończoną przepaść.Widac jej przerażenie i strach przed BOB'em.Kolejnym wspaniałym aspektem filmu są relacje pomiędzy Laura i James'em.Wielkie wrażenie robi na mnie scena,kiedy ona mówi mu "Twojej Laury juz nie ma...zostałam tylko ja" i późniejsza,gdy zapłakana krzyczy "James ! Kocham cię!" i ucieka.Nastepną rzecza do której nie mozna się przyczepić jest muzyka,która naprawdę tworzy wspaniałą atmosferę i kazdy utwór podkresla dany epizod.Atutem jest również niezapomniany BOB,który sprawia,że ciarki chodzą po plecach.Na pewno każdy znajdzie jeszcze coś,czego ja akurat nie wymieniłem.Na koniec chciałbym dodać od siebie,że mimo że świat Twin Peaks wciąz pozostaje w mej pamieci odkad obejrzalem pierwszy odcinek serialu mając 7 lat,to jednak teraz chyba nie zrobiłby aż tak piorunujcego wrażenia,jak właśnie wtedy kiedy nie zwracalo sie uwagi na te wszystkie detale, jak teraz.Choć nie wiem tego na pewno,bo dawno już nie widziałem.Pozdrawiam wszystkich zwolenników i przeciwników filmu !