Wiem, że takie filmy bardzo trudno się ogląda. Sam się do niego przymierzałem chyba ze dwa lata zanim go obejrzałem w całości, bo po pierwszym pobieżnym przejrzeniu kilku scen, jakoś mnie on nie nastrajał. Ale mówiąc szczerze, kiedy mam go już za sobą, uważam że warto było poświęcić ten czas na film.
Dramat społeczny, ale o ciepłym wydźwięku, który na szczęście nie przytłacza, lecz wręcz przeciwnie - przynosi nadzieję. I to jest chyba w tym filmie najpiękniejsze. Ludzie, mimo wszystko zawsze potrzebują oparcia w kimś innym, kto pozwoli im spojrzeć na siebie i na świat z nieco szerszej perspektywy. Czasem pomoże, czasem nauczy czegoś nowego. Myślę, że wszyscy pod wpływem nowych członków grupy (Elisabeth, Evy, Stefana) ulegają właśnie takim drobnym przemianom, które pomalutku zmieniają oblicze całej komuny.
Oczywiście "Tylko razem" należy do typowej grupy szwedzkich obyczajówek, które są tak popularne w naszym kraju właśnie dzięki takim różnym odmiennością obyczajowym (swobodne podejście do seksu, do seksualności człowieka, do związków międzyludzkich) i szeroko pojętej tolerancji w nordyckim wydaniu. W naszym nieco zaściankowym społeczeństwie nadal są to tematy drażliwe i nieco kłopotliwe.