zgadzam się w 100% ^^ najlepsza z najlepszych :)

A masz z lektorem?

Podpisuję się :) Właśnie oglądam i po raz kolejny zachwycam Erykiem ;)

Najlepsza wersja do dziś jest z 1925. Reszta jakoś bladziej sie prezentuje,
nawet bardzo solidna z 1943 :)

Nie miałam przyjemności obejrzeć. Jak tylko znajdę/obejrzę, to będę mogła się wypowiedzieć :)

Polecam :)

Mam ten film z lektorem. Jak dla mnie - wspaniały!

Ciekawa wersja. Przywykłam do "Upiora" w wersji musicalowej, a ta była skrajnie inna od popularnej koncepcji Webbera i oczywiście, skrajnie różna od książki Leroux. Tu Erik był, według mnie, bardziej elokwentny, miał nawet poczucie humoru i bardziej wyraziste ludzkie emocje, które nadały mu realizmu, lekko osuszając tajemniczość, magię, ale czyniąc Upiora bardziej prawdziwym, prawdopodobnym. Na plus zaliczam to, że nie pokazano nam jego twarzy - co dało nam możliwość do uruchomienia wyobraźni zamiast pokazywania nam nędznej imitacji horroru. Na minus; cóż brakowało mi piękna muzyki Webbera i rozbawiła mnie ciut scena porwania Christine na końcu - Upiór zeskoczył, wziął w ramiona i zwiał, a tłumy obecne patrzyły i nie bardzo wiedziały, co w takiej sytuacji należy zrobić. Film zionie starością i przeciętnym budżetem, ale brak rozmachu czyni go bardziej realnym, mądrzejszym, bardziej logicznym. Fascynująca koncepcja. Wspaniała gra aktorów - mamy w końcu ten aspekt książki, w którym Erik faktycznie uczył Christine śpiewu, a nie jakieś mgliste napomknienia, że takie lekcje miały miejsce. Wielkie brawa za grę aktorską szczególnie dla Charlesa Dance'a.

Przyznam, że najnowsza wersja Upiora mnie odrzuciła. Za duży rozmach, za dużo wszystkiego. Nie przekonała mnie Christine. Ot, papierowa laleczka ze zbyt szerokim uśmiechem.

Miło zobaczyć, że Upiór miał w sobie trochę człowieczeństwa, a nie był tylko zwykłym szalonym mordercą, jak jest pokazany w większości filmów. No i nareszcie mamy szanse go poznać oglądając film (chociaż różni sie od człowieka przedstawionego w książce), a nie tak, że cała akcja jest wokół Christine i Upiór tylko pojawia się praktycznie tylko wtedy co ona.
Ogólnie fajny klimat. No i Christine NAPRAWDĘ umie śpiewać! ;)

W każdym razie polska wersja musicalowa w Romie to wokalnie porażka. A skoro wszystko w tej historii kręci się wokół muzyki i śpiewu...