Miejscem akcji filmu jest etruskie miasto Volterra. Wszyscy się tu znają i szanują. Na niewielkim wzgórzu stoi dom Marii (Krystyna Janda) – polskiej poetki, laureatki Nagrody Nobla, autorytetu moralnego. Jej życie toczy się w rytmie włoskiej prowincji, jednak zostaje wywrócone do góry nogami, gdy otrzymuje szokującą wiadomość o tragicznym wydarzeniu. Pod wpływem emocji, podczas uroczystości nadania tytułu honorowego obywatela miasta, zamiast kurtuazyjnych podziękowań Maria wygłasza szokująco niepoprawną politycznie mowę. Od tego momentu bohaterka będzie doświadczać dotkliwych konsekwencji swojego wystąpienia.

Toskania, sielskie krajobrazy i atmosfera kreatywnej wolności, nocami leje się wino i inne trunki, a lokalna artystyczna bohema śmieje się, tańczy, wzrusza i rozmawia do białego rana o życiu, sukcesie oraz kierunku, w którym zmierza współczesna Europa. Na jej czele stoi Maria Linde, nagrodzona Noblem polska poetka, która na włoskiej prowincji odnalazła idealne podłoże dla zbudowania prywatnego mikro-świata. Czegoś jej jednak wciąż brakuje. Z jednej strony wpisuje się w narzucane jej biologicznie i społecznie role matki, żony oraz babki dwójki żywiołowych wnuków, ale jej niespokojna dusza nie pozwala jej stać się potulną i przewidywalną artystką dla każdego. Wewnętrzna bomba Marii wciąż tyka, a do emocjonalnego wybuchu dochodzi w najmniej odpowiednim czasie i miejscu. Odbierając tytuł honorowej obywatelki miasta Volterra, w którym poczuła się lepiej niż w domu, Maria wygłasza przemowę, która budzi grozę wśród lokalnej społeczności, i odmienia jej życie na zawsze.