Pierwsze co się nasówa na myśl to Joseph Fritz.

Ulrich Seidl kontynuuje badania nad prywatnym życiem swoich rodaków. Tym razem w formie dokumentalnej, zaglądając tam, gdzie przeciętny Austriak skrywa najbardziej wstydliwe sekrety. Wstydliwe, acz stwierdzić należy: raczej nieszkodliwe. Owszem, im dalej w las, tym bardziej dziwacznie się robi, niemniej nie znajdziemy...

Seidl w swoim stylu mocno i dobrze. Swietnie zmontowany. Jak on do takich rzeczy namawia ludzi, jak ich przekonuje aby się zgodzili pokazać się w filmie? Jasne że częsciowo scenki odgrywane ale wnętrza prawdziwe.

różne hulanki swawole. Dla każdego coś miłego. Jedni w piwnicznych zakamarkach, zamiast składować różne rupiecie z uwielbieniem czczą wujka Adolfa, drudzy chwalą się upolowanymi zwierzętami, inni znowu bawią się w sadystyczną panią tyrankę i biednego bezbronnego niewolnika, a jeszcze inni przytulają i z wielką...

pan ID otwiera ludziom czaszki i złazi po schodach znajdując rzeczy o których nie śniło się nawet właścicielom przydrożnych moteli (ani ich wypchanym mamusiom)

Czy ktoś może mi pomóc?

Ulrich Seidl w dokumentalnym filmie "W piwnicy" zabiera nas do pomieszczenia, które najczęściej znajduje się na niskich kondygnacjach lub podziemiach budynku, obok garażu. Nazwa pochodzi od piwa, które w warunkach piwnicznych było przechowywane - było zimne i nie psuło się zbyt szybko.
Piwnice mieszkańców Austrii...

trudny do oglądania, wręcz wywołujący niesmak, ale jeżeli to jest portret społeczeństwa austriackiego to teraz rozumiem dlaczego w niemieckich obozach zagłady podczas II Wojny Światowej na pięciu oprawców trzech to byli Austriacy.

Kolejny obraz Ulricha Seidla o dziwnej naturze swoich pobratymcow i kolejny udany obraz.

Dobrze sfilmowany, ale najwazniejsi sa ludzie ze swoimi mniejszymi czy wiekszymi dziwactwami, dla wielu moglyby byc to tematy tabu. Film niewatpliwie robi duze wrazenie.

Nie licząc dziadków ze strzelnicy, leśniczego, faceta z kolejką nikt w Austrii nie jest normalny. Same dziwolągi.