bo pod wywiadem który ukazał sie dzis na webie nie mozna sie podpisac. nie chce wchodzić w polemike z wypowiedziami rezysera. interesuje mnie inna sprawa. czy rózniaca miedzy kinem amerykańskim a produkcjami takimi jak ta, z jej wydzwiekiem imysla przewodnią nie bierze sie z doswiadczenia starości, smierci kultury europejskiej. przecież to co mowi ten reżyser to rozpacz tłumiona stoicyzmem, codziennoscia (?) filmu nie znam, pewnie całkiem, ale wizaj swiata - beznadziejna. Amerykanskie filmy są naiwne, czesto płytkie, nie zawsze jednak. W porządku. ale brak im tej beznadziei, skąd ona bierze sie u naszych twórców. nie wszystkich oczywista, mówie o takich, którzy podzielą stanowisko Iosselaniego.