miałem wrażenie, przy wielu fajnych rozwiązaniach, których dopuścił się reżyser :), że ten film jest jakoś sztucznie nadmuchany. Ta spowolniona akcja, spokojna muzyka a czasami pojedyncze dźwięki, jakiś rodzaj niedomówień, jakaś taka kontrastowość zachowań i wiele, wiele innych - to wszystko tworzyło dla mnie jakiś taki twór, który wręcz karze mi myśleć, że oglądam coś wyjątkowego, gdzie zaraz główny bohater będzie świadkiem olśnienia, które oświetli jego życie, a widzom wskaże klucz, jak żyć, gdzie szukać własnego piękna. Film na tle większości innych jest ciekawy, czasami oryginalny, ale dla mnie chwilami był za bardzo pretensjonalny, jego forma czasami nie pasowała mi do treści, która jest ważna, ale mimo wszystko nie pasująca do takiego "opakowania".
No i Toni Servillo. Świetna twarz, świetny aktor.