To nie jest film o miłości, chociaż miłość jest w nim obecna. To nie jest komedia, chociaż bohaterowie mówią śmieszne rzeczy. To nie jest kryminał, chociaż główny bohater docieka, kto zabił. To nie film obyczajowy, chociaż prowincja urzeka tu swoimi kolorami. To nie jest też musical, chociaż namiętna Lubica tańcem wyraża swoją tęsknotę. To także nie jest film o duchach, chociaż duch prowadzi pogawędki z bohaterem. Kilka łyków "Wina truskawkowego" wprowadza nas w magiczny świat prawdziwego środka Europy. Miłość, zbrodnia, pokuta są tu naturalnym składnikiem życia, jak pory roku, motyle, odlatujące ptaki czy nieprzerwany szum górskiego potoku.

Realizm magiczny połączony z subtelnym poczuciem humoru w ekranizacji "Opowieści galicyjskich" Andrzeja Stasiuka, z udziałem znanych polskich i czeskich aktorów: Jiříego Macháčka ("Samotni"), Macieja Stuhra ("33 sceny z życia"), Mariana Dziędziela ("Wesele") i Roberta Więckiewicza ("Wszystko będzie dobrze").

"Wino truskawkowe" to komedia obyczajowa wprowadzająca nas w magiczny świat prawdziwego środka Europy. Miłość, zbrodnia, pokuta są tu naturalnymi składnikami życia, tak jak pory roku.

Główny bohater, Andrzej, porzuca wielkomiejskie życie i przenosi się na galicyjską prowincję, aby tam odnaleźć wewnętrzny spokój i harmonię. Mała mieścina, w jakiej się znalazł, rządzi się swoimi niezmiennymi prawami. Komendant policji od lat jest tu ciągle ten sam, mężczyźni przesiadują w knajpie nad kuflem piwa a w niedzielę wszyscy idą na mszę. Jest też lokalna piękność, Słowaczka Lubica, w której kocha się pół miasteczka, a ona kusi swymi wdziękami niczym Malena z filmu Giuseppe Tornatore.

Andrzej (Jiří Macháček), trzydziestoletni policjant, przyjeżdża z Warszawy do niewielkiego Żłobiska, położonego w Beskidzie Niskim na pograniczu polsko-słowackim. Jego nowy przełożony (Mieczysław Grąbka) nie kryje zdziwienia tą decyzją, jako że w okolicy praktycznie nie dzieje się nic wymagającego interwencji policji. Głównym obowiązkiem nowego narybku staje się więc patrolowanie wsi na zdezelowanym rowerze. Andrzej szybko zaprzyjaźnia się z miejscową społecznością, co pozwala mu zapomnieć o wielkomiejskim zgiełku i troskach życia w stolicy.